-
1 praeripio
prae-rĭpĭo, rĭpui, reptum, 3, v. a. [rapio].I.In gen., to take away a thing before another, to snatch or tear away, to carry off (class.):II.quid huc venisti sponsam praereptum meam?
Plaut. Cas. 1, 14: Tun meo patre es prognatus? Men. Immo equidem, meo. Tuom tibi ego neque occupare neque praeripere postulo, id. Men. 5, 9, 21:aliquem alicui,
Ter. Eun. 1, 2, 81:maritum,
Vulg. Gen. 30, 15:arma Minervae,
Ov. Am. 1, 1, 7:aliis laudem,
Cic. Rosc. Am. 1, 2; Hirt. B. G. 8, prooem. §5: cum ea praerepta et extorta defensioni suae cerneret, in quibus, etc.,
Plin. Ep. 3, 9, 16; cf. Hirt. ap. Suet. Caes. 56:alicui cibos,
Plin. 10, 9, 11, § 27.—In partic.A.To snatch away before the time, to carry off prematurely:B.deorum beneficium festinatione,
Cic. Phil. 14, 2, 2:immaturā morte praereptus,
Aur. Vict. Vir. Ill. 5: brevibus praereptus in annis, snatched away prematurely, sc. by death, Val. Fl. 5, 571:IN PRIMO AETATIS FLORE PRAEREPTVS,
Inscr. Grut. 350, 6.—To take away quickly:C.oscula,
to snatch kisses, Lucr. 3, 896: codicillos, to take or seize hastily, Suet. Ner. 49.—To forestall, anticipate:D.non praeripiam,
I will not anticipate, Cic. Att. 10, 1, 2:hostium consilia,
baffle in advance, id. Off. 1, 30, 108:scelere praerepto doles,
Sen. Thyest. 1104.—With se, to take one's self off hastily, to make one's escape:praeripuit se ad amicum,
Dig. 21, 1, 17. -
2 fero
fĕro, tuli, latum, ferre (ante-class. redupl. form in the tempp. perff.:I.tetuli,
Plaut. Am. 2, 2, 84; 168; id. Men. 4, 2, 25; 66; id. Rud. prol. 68: tetulisti, Att. and Caecil. ap. Non. 178, 17 sq.:tetulit,
Plaut. Most. 2, 2, 40; id. Men. 2, 3, 30; Ter. And. 5, 1, 13:tetulerunt,
Lucr. 6, § 672:tetulissem,
Ter. And. 4, 5, 13:tetulisse,
Plaut. Rud. 4, 1, 2:tetulero,
id. Cist. 3, 19:tetulerit,
id. Poen. 3, 1, 58; id. Rud. 4, 3, 101), v. a. and n. [a wide-spread root; Sanscr. bhar-, carry, bharas, burden; Gr. pherô; Goth. bar, bairo, bear, produce, whence barn, child; Anglo-Saxon beran, whence Engl. bear, birth; cf. Curt. Gr. Etym. p. 300; Fick, Vergl. Wort. p. 135. The perf. forms, tuli, etc., from the root tul-, tol-; Sanscr. tol-jami, lift, weigh; Gr. tlênai, endure, cf. talas, talanton; Lat. tollo, tolerare, (t)latus, etc. Cf. Goth. thulan, Germ. dulden, Geduld; Anglo-Sax. tholian, suffer. Supine latum, i. e. tlatum; cf. supra; v. Curt. Gr. Etym. p. 220; Corss. Ausspr. 2, 73], to bear, carry, bring. (For syn. cf.: gero, porto, bajulo, veho; effero, infero; tolero, patior, sino, permitto, etc.)Lit.A.In gen.:B.ferri proprie dicimus, quae quis suo corpore bajulat, portari ea, quae quis in jumento secum ducit, agi ea, quae animalia sunt,
Dig. 50, 16, 235: oneris quidvis feret, Ter. Ph. 3, 3, 29:quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre,
id. Heaut. 1, 1, 17:numerus eorum, qui arma ferre possent,
Caes. B. G. 1, 29, 1:arma et vallum,
Hor. Epod. 9, 13:sacra Junonis,
id. S. 1, 3, 11:cadaver nudis humeris (heres),
id. ib. 2, 5, 86:argentum ad aliquem,
Plaut. As. 3, 3, 142; cf.:symbolum filio,
id. Bacch. 2, 3, 30:olera et pisciculos minutos ferre obolo in cenam seni,
Ter. And. 2, 2, 32; cf.:vina et unguenta et flores,
Hor. C. 2, 3, 14:discerpta ferentes Memora gruis,
id. S. 2, 8, 86; cf.:talos, nucesque sinu laxo,
id. ib. 2, 3, 172:in Capitolium faces,
Cic. Lael. 11, 37:iste operta lectica latus per oppidum est ut mortuus,
id. Phil. 2, 41, 106:lectica in Capitolium latus est,
Suet. Claud. 2:circa judices latus (puer),
Quint. 6, 1, 47:prae se ferens (in essedo) Darium puerum,
Suet. Calig. 19.— Poet. with inf.:natum ad Stygios iterum fero mergere fontes,
Stat. Ach. 1, 134.—Prov.:ferre aliquem in oculis, or simply oculis,
i. e. to hold dear, love exceedingly, Cic. Phil. 6, 4, 11; id. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; Q. Cic. Fam. 16, 27, 2.—In partic.1.With the idea of motion predominating, to set in motion, esp. to move onward quickly or rapidly, to bear, lead, conduct, or drive away; with se or mid. (so esp. freq.), to move or go swiftly, to haste, speed, betake one's self; and of things, to flow, mount, run down.(α).Act.:(β).ubi in rapidas amnis dispeximus undas: Stantis equi corpus transvorsum ferre videtur Vis, et in advorsum flumen contrudere raptim: Et, quocumque oculos trajecimus, omnia ferri Et fluere assimili nobis ratione videntur,
Lucr. 4, 422 sq.:ubi cernimus alta Exhalare vapore altaria, ferreque fumum,
to send up, id. 3, 432; cf.:vis ut vomat ignes, Ad caelumque ferat flammai fulgura rursum,
id. 1, 725; and:caelo supinas si tuleris manus,
raisest, Hor. C. 3, 23, 1:te rursus in bellum resorbens Unda fretis tulit aestuosis,
id. ib. 2, 7, 16; cf.:ire, pedes quocumque ferent,
id. Epod. 16, 21; and:me per Aegaeos tumultus Aura feret,
id. C. 3, 29, 64:signa ferre,
to put the standards in motion, to break up, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40, 12; Liv. 10, 5, 1 al.:pol, si id scissem, numquam huc tetulissem pedem,
have stirred foot, have come, Ter. And. 4, 5, 13:pedem,
Verg. A. 2, 756; Val. Fl. 7, 112:gressum,
to walk, Lucr. 4, 681; cf.:agiles gressus,
Sil. 3, 180:vagos gradus,
Ov. M. 7, 185:vestigia,
Sil. 9, 101:vagos cursus,
id. 9, 243.— Absol.:quo ventus ferebat,
bore, drove, Caes. B. G. 3, 15, 3:interim, si feret flatus, danda sunt vela,
Quint. 10, 3, 7:itinera duo, quae extra murum ad portum ferebant,
led, Caes. B. C. 1, 27, 4:pergit ad speluncam, si forte eo vestigia ferrent,
Liv. 1, 7, 6.—Prov.:in silvam ligna ferre,
to carry coals to Newcastle, Hor. S. 1, 10, 34.—With se or mid., to move or go swiftly, to hasten, rush:2.cum ipsa paene insula mihi sese obviam ferre vellet,
to meet, Cic. Planc. 40, 96; cf.:non dubitaverim me gravissimis tempestatibus obvium ferre,
id. Rep. 1, 4:hinc ferro accingor rursus... meque extra tecta ferebam,
Verg. A. 2, 672; 11, 779:grassatorum plurimi palam se ferebant,
Suet. Aug. 32.—Of things as subjects:ubi forte ita se tetulerunt semina aquarum,
i. e. have collected themselves, Lucr. 6, 672.—Mid.:ad eum omni celeritate et studio incitatus ferebatur,
proceeded, Caes. B. C. 3, 78, 2:alii aliam in partem perterriti ferebantur,
betook themselves, fled, id. B. G. 2, 24, 3:(fera) supra venabula fertur,
rushes, springs, Verg. A. 9, 553:huc juvenis nota fertur regione viarum,
proceeds, id. ib. 11, 530:densos fertur moribundus in hostes,
rushes, id. ib. 2, 511:quocumque feremur, danda vela sunt,
Cic. Or. 23, 75; cf.:non alto semper feremur,
Quint. 12, 10, 37:ego, utrum Nave ferar magna an parva, ferar unus et idem,
Hor. Ep. 2, 2, 200:non tenui ferar Penna biformis per liquidum aethera Vates,
fly, id. C. 2, 20, 1.—Of inanimate subjects:(corpuscula rerum) ubi tam volucri levitate ferantur,
move, Lucr. 4, 195; cf.:quae cum mobiliter summa levitate feruntur,
id. 4, 745; cf.:tellus neque movetur et infima est, et in eam feruntur omnia nutu suo pondera,
Cic. Rep. 6, 17 fin.:Rhenus longo spatio per fines Nantuatium, etc.... citatus fertur,
flows, Caes. B. G. 4, 10, 3; cf. Hirt. B. [p. 738] G. 8, 40, 3:ut (flamma) ad caelum usque ferretur,
ascended, arose, Suet. Aug. 94.—Rarely ferre = se ferre: quem procul conspiciens ad se ferentem pertimescit,
Nep. Dat. 4 fin. —To carry off, take away by force, as a robber, etc.: to plunder, spoil, ravage:3.alii rapiunt incensa feruntque Pergama,
Verg. A. 2, 374:postquam te (i. e. exstinctum Daphnin) fata tulerunt,
snatched away, id. E. 5, 34. So esp. in the phrase ferre et agere, of taking booty, plundering, where ferre applies to portable things, and agere to men and cattle; v. ago.—To bear, produce, yield:4.plurima tum tellus etiam majora ferebat, etc.,
Lucr. 5, 942 sq.; cf.:quae autem terra fruges ferre, et, ut mater, cibos suppeditare possit,
Cic. Leg. 2, 27, 67:quem (florem) ferunt terrae solutae,
Hor. C. 1, 4, 10:quibus jugera fruges et Cererem ferunt,
id. ib. 3, 24, 13:angulus iste feret piper et thus,
id. Ep. 1, 14, 23:(olea) fructum ramis pluribus feret,
Quint. 8, 3, 10.— Absol.:ferundo arbor peribit,
Cato, R. R. 6, 2.—Of a woman or sheanimal, to bear offspring, be pregnant:5.ignorans nurum ventrem ferre,
Liv. 1, 34, 3;of animals: equa ventrem fert duodecim menses, vacca decem, ovis et capra quinque, sus quatuor,
Varr. R. R. 2, 1, 19; cf.:cervi octonis mensibus ferunt partus,
Plin. 8, 32, 50, § 112:nec te conceptam saeva leaena tulit,
Tib. 3, 4, 90.— Poet.:quem tulerat mater claro Phoenissa Laconi,
i. e. had borne, Sil. 7, 666.—To offer as an oblation:6.liba et Mopsopio dulcia melle feram,
Tib. 1, 7, 54; so,liba,
id. 1, 10, 23:lancesque et liba Baccho,
Verg. G. 2, 394:tura superis, altaribus,
Ov. M. 11, 577.—To get, receive, acquire, obtain, as gain, a reward, a possession, etc.:II.quod posces, feres,
Plaut. Merc. 2, 3, 106; cf.: quodvis donum et praemium a me optato;id optatum feres,
Ter. Eun. 5, 8, 27:fructus ex sese (i. e. re publica) magna acerbitate permixtos tulissem,
Cic. Planc. 38, 92:partem praedae,
id. Rosc. Am. 37, 107:ille crucem pretium sceleris tulit, hic diadema,
Juv. 13, 105:coram rege sua de paupertate tacentes Plus poscente ferent,
Hor. Ep. 1, 17, 44.Trop.A.In gen., to bear, carry, bring:B.satis haec tellus morbi caelumque mali fert,
bears, contains, Lucr. 6, 663;veterrima quaeque, ut ea vina, quae vetustatem ferunt, esse debent suavissima,
which carry age, are old, Cic. Lael. 19, 67:scripta vetustatem si modo nostra ferent,
will have, will attain to, Ov. Tr. 5, 9, 8:nomen alicujus,
to bear, have, Cic. Off. 3, 18, 74; cf.:insani sapiens nomen ferat, aequus iniqui,
Hor. Ep. 1, 6, 15:nomen,
Suet. Aug. 101; id. Calig. 47:cognomen,
id. Aug. 43; id. Galb. 3; cf.:ille finis Appio alienae personae ferendae fuit,
of bearing an assumed character, Liv. 3, 36, 1:Archimimus personam ejus ferens,
personating, Suet. Vesp. 19; cf.also: (Garyophyllon) fert et in spinis piperis similitudinem,
Plin. 12, 7, 15, § 30: fer mi auxilium, bring assistance, aid, help, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 29 (Trag. v. 50 ed. Vahl.); cf.:alicui opem auxiliumque ferre,
Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9:auxilium alicui,
Plaut. Stich. 2, 2, 5; Ter. And. 1, 1, 115; Cic. Cat. 2, 9, 19; Caes. B. G. 1, 13, 5; 4, 12, 5; Hor. Epod. 1, 21 et saep.: opem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 86 ed. Vahl.):opem alicui,
Plaut. Bacch. 4, 3, 23; Ter. And. 3, 1, 15; id. Ad. 3, 4, 41; Cic. Rab. Perd. 1, 3 (with succurrere saluti); id. Fin. 2, 35, 118 (with salutem); id. Fam. 5, 4, 2:subsidium alicui,
Caes. B. G. 2, 26, 2:condicionem,
to proffer, id. ib. 4, 11, 3; cf. Cic. Rosc. Am. 11, 30:Coriolanus ab sede sua cum ferret matri obviae complexum,
offered, Liv. 2, 40, 5:si qua fidem tanto est operi latura vetustas,
will bring, procure, Verg. A. 10, 792:ea vox audita laborum Prima tulit finem,
id. ib. 7, 118: suspicionem falsam, to entertain suspicion, Enn. ap. Non. 511, 5 (Trag. v. 348 ed. Vahl.).—In partic.1.(Acc. to I. B. 1.) To move, to bring, lead, conduct, drive, raise:2.quem tulit ad scenam ventoso gloria curru,
Hor. Ep. 2, 1, 177; so,animi quaedam ingenita natura... recta nos ad ea, quae conveniunt causae, ferant,
Quint. 5, 10, 123; cf. absol.:nisi illud, quod eo, quo intendas, ferat deducatque, cognoris,
Cic. de Or. 1, 30, 135:exstincti ad caelum gloria fertur,
Lucr. 6, 8; cf.:laudibus aliquem in caelum ferre,
to extol, praise, Cic. Fam. 10, 26, 2; cf. id. Rep. 1, 43; Quint. 10, 1, 99; Suet. Otho, 12; id. Vesp. 6:eam pugnam miris laudibus,
Liv. 7, 10, 14; cf.:saepe rem dicendo subiciet oculis: saepe supra feret quam fieri possit,
wilt exalt, magnify, Cic. Or. 40, 139:ferte sermonibus et multiplicate fama bella,
Liv. 4, 5, 6:ferre in majus vero incertas res fama solet,
id. 21, 32, 7:crudelitate et scelere ferri,
to be impelled, carried away, Cic. Clu. 70, 199:praeceps amentia ferebare,
id. Verr. 2, 5, 46, § 121; cf.:ferri avaritia,
id. Quint. 11, 38:orator suo jam impetu fertur,
Quint. 12 praef. §3: eloquentia, quae cursu magno sonituque ferretur,
Cic. Or. 28, 97; cf.:(eloquentia) feratur non semitis sed campis,
Quint. 5, 14, 31:oratio, quae ferri debet ac fluere,
id. 9, 4, 112; cf.:quae (historia) currere debet ac ferri,
id. 9, 4, 18; so often: animus fert (aliquem aliquo), the mind moves one to any thing:quo cujusque animus fert, eo discedunt,
Sall. J. 54, 4; cf.:milites procurrentes consistentesque, quo loco ipsorum tulisset animus,
Liv. 25, 21, 5; and:qua quemque animus fert, effugite superbiam regiam,
id. 40, 4, 14:si maxime animus ferat,
Sall. C. 58, 6; cf. Ov. M. 1, 775.—With an object-clause, the mind moves one to do any thing, Ov. M. 1, 1; Luc. 1, 67; Suet. Otho, 6; cf.also: mens tulit nos ferro exscindere Thebas,
Stat. Th. 4, 753.—(Acc. to I. B. 2.) To carry off, take away:3.omnia fert aetas, animum quoque,
Verg. E. 9, 51:postquam te fata tulerunt,
id. ib. 5, 34:invida Domitium fata tulere sibi,
Anthol. Lat. 4, 123, 8;like efferre,
to carry forth to burial, Ov. Tr. 1, 3, 89.—(Acc. to I. B. 3.) To bear, bring forth, produce:4.haec aetas prima Athenis oratorem prope perfectum tulit,
Cic. Brut. 12, 45:aetas parentum, pejor avis, tulit Nos nequiores,
Hor. C. 3, 6, 46:Curium tulit et Camillum Saeva paupertas,
id. ib. 1, 12, 42.—(Acc. to I. B. 6.) To bear away, to get, obtain, receive:5. a.Cotta et Sulpicius omnium judicio facile primas tulerunt,
Cic. Brut. 49, 183:palmam,
to carry off, win, id. Att. 4, 15, 6:victoriam ex inermi,
to gain, Liv. 39, 51, 10; 2, 50, 2; 8, 8, 18:gratiam et gloriam annonae levatae,
id. 4, 12, 8:maximam laudem inter suos,
Caes. B. G. 6, 21, 4:centuriam, tribus,
i. e. to get their votes, Cic. Planc. 20, 49; 22, 53; id. Phil. 2, 2, 4:suffragia,
Suet. Caes. 13 (diff. from 8. a.):responsum ab aliquo,
to receive, Cic. Cat. 1, 8, 19; Caes. B. G. 6, 4 fin.:repulsam a populo,
Cic. Tusc. 5, 19, 54:repulsam,
id. de Or. 2, 69 fin.; id. Phil. 11, 8, 19; id. Att. 5, 19 al.: calumniam, i. e. to be convicted of a false accusation, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1:ita ut filius partem dimidiam hereditatis ferat,
Gai. Inst. 3, 8:singulas portiones,
id. ib. 3, 16; 61.—To bear in any manner.(α).With acc.: servi injurias nimias aegre ferunt, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:(β).(onus senectutis) modice ac sapienter sicut omnia ferre,
Cic. de Sen. 1, 2:aegre ferre repulsam consulatus,
id. Tusc. 4, 17, 40:hoc moderatiore animo ferre,
id. Fam. 6, 1, 6:aliquid toleranter,
id. ib. 4, 6, 2:clementer,
id. Att. 6, 1, 3:quod eo magis ferre animo aequo videmur, quia, etc.,
id. Verr. 2, 5, 48, § 126:ut tu fortunam, sic nos te, Celse, feremus,
Hor. Ep. 1, 8, 17.—With an object-clause:(γ).ut si quis aegre ferat, se pauperem esse,
take it ill, Cic. Tusc. 4, 27, 59:hoc ereptum esse, graviter et acerbe ferre,
id. Verr. 2, 1, 58, § 152:quomodo ferant veterani, exercitum Brutum habere,
id. Phil. 10, 7, 15.—With de:(δ).de Lentulo scilicet sic fero, ut debeo,
Cic. Att. 4, 6, 1:quomodo Caesar ferret de auctoritate perscripta,
id. ib. 5, 2, 3:numquid moleste fers de illo, qui? etc.,
id. ib. 6, 8, 3.—Absol.:b. (α).sin aliter acciderit, humaniter feremus,
Cic. Att. 1, 2, 1:si mihi imposuisset aliquid, animo iniquo tulissem,
id. ib. 15, 26, 4.—With acc.: quis hanc contumeliam, quis hoc imperium, quis hanc servitutem ferre potest? Cato ap. Gell. 10, 3, 17:(β).qui potentissimorum hominum contumaciam numquam tulerim, ferrem hujus asseclae?
Cic. Att. 6, 3, 6:cujus desiderium civitas ferre diutius non potest,
id. Phil. 10, 10, 21:cogitandi non ferebat laborem,
id. Brut. 77, 268:unum impetum nostrorum,
Caes. B. G. 3, 19, 3:vultum atque aciem oculorum,
id. ib. 1, 39, 1:cohortatio gravior quam aures Sulpicii ferre didicissent,
to hear unmoved, Cic. Phil. 9, 4, 9:vultum,
Hor. S. 1, 6, 121:multa tulit fecitque puer, sudavit et alsit,
id. A. P. 413:spectatoris fastidia,
id. Ep. 2, 1, 215:fuisse (Epaminondam) patientem suorumque injurias ferentem civium,
Nep. Epam. 7.—Of personal objects:quem ferret, si parentem non ferret suum?
brook, Ter. Heaut. 1, 2, 28:optimates quis ferat, qui, etc.,
Cic. Rep. 1, 33:vereor, ut jam nos ferat quisquam,
Quint. 8, 3, 25:an laturi sint Romani talem regem,
id. 7, 1, 24:quis enim ferat puerum aut adolescentulum, si, etc.,
id. 8, 5, 8.—With an object-clause:(γ).ferunt aures hominum, illa... laudari,
Cic. de Or. 2, 84, 344:non feret assiduas potiori te dare noctes,
Hor. Epod. 15, 13; Ov. M. 2, 628:illa quidem in hoc opere praecipi quis ferat?
Quint. 11, 3, 27; 11, 1, 69:servo nubere nympha tuli,
Ov. H. 5, 12; cf.:alios vinci potuisse ferendum est,
id. M. 12, 555. —With quod:6.quod rapta, feremus, dummodo reddat eam,
Ov. M. 5, 520:illud non ferendum, quod, etc.,
Quint. 11, 3, 131. —With the access, notion of publicity, to make public, to disclose, show, exhibit:b.eum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,
Cic. Planc. 14, 34; cf.:laetitiam apertissime tulimus omnes,
id. Att. 14, 13, 2:neque id obscure ferebat nec dissimulare ullo modo poterat,
id. Clu. 19, 54:haud clam tulit iram adversus praetorem,
Liv. 31, 47, 4; cf.:tacite ejus verecundiam non tulit senatus, quin, etc.,
id. 5, 28, 1.—Prae se ferre, to show, manifest, to let be seen, to declare:7.cujus rei tantae facultatem consecutum esse me, non profiteor: secutum me esse, prae me fero,
Cic. N. D. 1, 5, 12:noli, quaeso, prae te ferre, vos plane expertes esse doctrinae,
id. ib. 2, 18, 47:non mediocres terrores... prae se fert et ostentat,
id. Att. 2, 23, 3:hanc virtutem prae se ferunt,
Quint. 2, 13, 11:liberalium disciplinarum prae se scientiam tulit,
id. 12, 11, 21:magnum animum (verba),
id. 11, 1, 37.—Of inanim. and abstr. subjects:(comae) turbatae prae se ferre aliquid affectus videntur,
Quint. 11, 3, 148:oratio prae se fert felicissimam facilitatem,
id. 10, 1, 11.—Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate:b.haec omnibus ferebat sermonibus,
Caes. B. C. 2, 17, 2:alii alia sermonibus ferebant Romanos facturos,
Liv. 33, 32, 3:ferte sermonibus et multiplicate fama bella,
id. 4, 5, 6:patres ita fama ferebant, quod, etc.,
id. 23, 31, 13; cf. with acc.:hascine propter res maledicas famas ferunt,
Plaut. Trin. 1, 2, 149:famam,
id. Pers. 3, 1, 23:fama eadem tulit,
Tac. A. 1, 5; cf. id. ib. 15, 60:nec aliud per illos dies populus credulitate, prudentes diversa fama, tulere,
talk about, id. ib. 16, 2:inimici famam non ita, ut nata est, ferunt,
Plaut. Pers. 3, 1, 23:quod fers, cedo,
tell, say, Ter. Ph. 5, 6, 17:nostra (laus) semper feretur et praedicabitur, etc.,
Cic. Arch. 9, 21.—With an object-clause:cum ipse... acturum se id per populum aperte ferret,
Liv. 28, 40, 2; id. ib. §1: saepe homines morbos magis esse timendos ferunt quam Tartara leti,
Lucr. 3, 42:Prognen ita velle ferebat,
Ov. M. 6, 470; 14, 527:ipsi territos se ferebant,
Tac. H. 4, 78; id. A. 4, 58; 6, 26 (32); cf.:mihi fama tulit fessum te caede procubuisse, etc.,
Verg. A. 6, 503:commentarii ad senatum missi ferebant, Macronem praesedisse, etc.,
Tac. A. 6, 47 (53).—Ferunt, fertur, feruntur, etc., they relate, tell, say; it is said, it appears, etc.—With inf.:c.quin etiam Xenocratem ferunt, cum quaereretur ex eo, etc... respondisse, etc.,
Cic. Rep. 1, 2:fuisse quendam ferunt Demaratum, etc.,
id. ib. 2, 19:quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse,
id. N. D. 3, 23, 57; Hor. C. 3, 17, 2:homo omnium in dicendo, ut ferebant, accrrimus et copiosissimus,
Cic. de Or. 1, 11, 45:Ceres fertur fruges... mortalibus instituisse,
Lucr. 5, 14:in Syria quoque fertur item locus esse, etc.,
id. 6, 755:is Amulium regem interemisse fertur,
Cic. Rep. 2, 3:qui in contione dixisse fertur,
id. ib. 2, 10 fin.:quam (urbem) Juno fertur terris omnibus unam coluisse,
Verg. A. 1, 15:non sat idoneus Pugnae ferebaris,
you were accounted, held, Hor. C. 2, 19, 27:si ornate locutus est, sicut fertur et mihi videtur,
Cic. de Or. 1, 11, 49; cf.: cum quaestor ex Macedonia venissem Athenas florente [p. 739] Academia, ut temporibus illis ferebatur, id. ib. § 45.—To give out, to pass off a person or thing by any name or for any thing; and, in the pass., to pass for any thing, to pass current:8.hunc (Mercurium) omnium inventorem artium ferunt,
Caes. B. G. 6, 17, 1:ut Servium conditorem posteri fama ferrent,
Liv. 1, 42, 4:qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
set himself up for, boast, Vell. 1, 11, 1:avum M. Antonium, avunculum Augustum ferens,
boasting of, Tac. A. 2, 43; cf.:qui ingenuum se et Lachetem mutato nomine coeperat ferre,
Suet. Vesp. 23:ante Periclem, cujus scripta quaedam feruntur,
Cic. Brut. 7, 27 (quoted paraphrastically, Quint. 3, 1, 12): sub nomine meo libri ferebantur artis rhetoricae, Quint. prooem. 7; cf.:cetera, quae sub nomine meo feruntur,
id. 7, 2, 24; Suet. Caes. 55; id. Aug. 31; id. Caes. 20:multa ejus (Catonis) vel provisa prudenter vel acta constanter vel responsa acute ferebantur,
Cic. Lael. 2, 6:qua ex re in pueritia nobilis inter aequales ferebatur,
Nep. Att. 1, 3.—Polit. and jurid. t. t.a.Suffragium or sententiam, to give in one's vote, to vote, Varr. R. R. 3, 2, 1; cf.:b.ferunt suffragia,
Cic. Rep. 1, 31; id. Fam. 11, 27, 7:de quo foedere populus Romanus sententiam non tulit,
id. Balb. 15, 34; cf.:de quo vos (judices) sententiam per tabellam feretis,
id. Verr. 2, 4, 47, § 104;so of the voting of judges,
id. Clu. 26, 72;of senators: parcite, ut sit qui in senatu de bello et pace sententiam ferat,
id. Verr. 2, 2, 31, § 76; cf. id. Fam. 11, 21, 2.—Legem (privilegium, rogationem) ad populum, or absol., to bring forward or move a proposition, to propose a law, etc.:c.perniciose Philippus in tribunatu, cum legem agrariam ferret, etc.,
Cic. Off. 2, 21, 73; cf. id. Sull. 23, 65:quae lex paucis his annis lata esset,
id. Corn. 1, 3 (vol. xi. p. 10 B. and K.):familiarissimus tuus de te privilegium tulit, ut, etc.,
id. Par. 4, 32:Sullam illam rogationem de se nolle ferri (shortly before: Lex ferri coepta),
id. Sull. 23, 65:rogationem de aliquo, contra or in aliquem, ad populum, ad plebem,
id. Balb. 14, 33; id. Clu. 51, 140; id. Brut. 23, 89; Caes. B. C. 3, 1, 4; Liv. 33, 25, 7:nescis, te ipsum ad populum tulisse, ut, etc.,
proposed a bill, Cic. Phil. 2, 43, 100:ut P. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem, vellentne, etc.,
id. Fin. 2, 16, 54; cf. Liv. 33, 25, 6:quod Sulla ipse ita tulit de civitate, ut, etc.,
Cic. Caecin. 35, 102:nihil de judicio ferebat,
id. Sull. 22, 63:cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus,
id. Att. 7, 6, 2.— Impers.:lato ut solet ad populum, ut equum escendere liceret,
Liv. 23, 14, 2. —Judicem, said of the plaintiff, to offer or propose to the defendant as judge:9.quem ego si ferrem judicem, refugere non deberet,
Cic. Rosc. Com. 15, 45; id. de Or. 2, 70, 285.—Hence, judicem alicui, in gen., to propose a judge to, i. e. to bring a suit against, to sue a person:se iterum ac saepius judicem illi ferre,
Liv. 3, 57, 5; 3, 24, 5; 8, 33, 8.—Mercant. t. t., to enter, to set or note down a sum in a book:10.quod minus Dolabella Verri acceptum rettulit, quam Verres illi expensum tulerit, etc.,
i. e. has set down as paid, has paid, Cic. Verr. 2, 1, 39, § 100 sq., v. expendo.—Absol., of abstr. subjects, to require, demand, render necessary; to allow, permit, suffer:ita sui periculi rationes ferre ac postulare,
Cic. Verr. 2, 5, 40, § 105; cf.:gravioribus verbis uti, quam natura fert,
id. Quint. 18, 57: quid ferat Fors, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. 203 ed. Vahl.):quamdiu voluntas Apronii tulit,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:ut aetas illa fert,
as is usual at that time of life, id. Clu. 60, 168:ad me, ut tempora nostra, non ut amor tuus fert, vere perscribe,
id. Q. Fr. 1, 4, 5:quod ita existimabam tempora rei publicae ferre,
id. Pis. 2, 5:si ita commodum vestrum fert,
id. Agr. 2, 28, 77:prout Thermitani hominis facultates ferebant,
id. Verr. 2, 2, 34, § 83:si vestra voluntas feret,
if such be your pleasure, id. de Imp. Pomp. 24, 70:ut opinio et spes et conjectura nostra fert,
according to our opinion, hope, and belief, id. Att. 2, 25, 2:ut mea fert opinio,
according to my opinion, id. Clu. 16, 46: si occasio tulerit, if occasion require, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:dum tempus ad eam rem tulit, sivi, animum ut expleret suum,
Ter. And. 1, 2, 17: in hac ratione quid res, quid causa, quid tempus ferat, tu perspicies, Cic. Fam. 1, 7, 6:natura fert, ut extrema ex altera parte graviter, ex altera autem acute sonent,
id. Rep. 6, 18.— Impers.:sociam se cujuscumque fortunae, et, si ita ferret, comitem exitii promittebat (sc. res or fortuna),
Tac. A. 3, 15; so,si ita ferret,
id. H. 2, 44. -
3 rapio
răpĭo, pŭi, ptum, 3 (old perf. subj. rapsit, Cic. Leg. 2, 9, 22; part. perf. fem. ex raptabus, Gell. ap. Charis. p. 39 P.), v. a. [root harp; Gr. harpê, a bird of prey, harpagê, harpazô; Lat. rapidus, rapax, rapina, etc.; cf. Sanscr. lup-, lumpāmi, rumpo; Gr. lupê], to seize and carry off, to snatch, tear, drag, draw, or hurry away, = violenter sive celeriter capio (freq. and class.; in Cæs. not at all, and in Cic. mostly in the trop. signif.; cf.: ago, fero, traho, capio, sumo).I.Lit.A.In gen., Plaut. Rud. 3, 6, 15; 30; 31:B.quo rapitis me? quo fertis me?
id. Men. 5, 7, 10; cf. Verg. A. 6, 845; Ov. M. 9, 121:quo me cunque rapit tempestas?
Hor. Ep. 1, 1, 15; cf. id. C. 3, 25, 1:sumasne pudenter an rapias,
snatch, id. Ep. 1, 17, 45; cf. id. S. 1, 5, 76:hostes vivos rapere soleo ex acie: ex hoc nomen mihi est (sc. Harpax),
Plaut. Ps. 2, 2, 60:te ex lustris uxor,
id. As. 5, 2, 84:volucri spe et cogitatione rapi a domo,
Cic. Rep. 2, 4, 7:ab aede rapuit funale,
Ov. M. 12, 247:torrem ab aris,
id. ib. 12, 271:deque sinu matris ridentem... Learchum... rapit,
id. ib. 4, 516 (for which, simply sinu, id. ib. 13, 450):hastam, de vulnere,
id. ib. 5, 137:telum,
Verg. A. 10, 486:repagula de posti,
Ov. M. 5, 120:(frondes) altā rapit arbore ventus,
id. ib. 3, 730:vi atque ingratis... rapiam te domum,
Plaut. Mil. 2, 5, 40:aliquem sublimem domum,
id. As. 5, 2, 18; cf.:sublimem,
id. Mil. 5, 1; id. Men. 5, 7, 6; Ter. And. 5, 2, 20:commeatum in naves rapiunt,
Liv. 41, 3:aliquem in jus,
Plaut. Rud. 3, 6, 21; so,in jus,
id. Poen. 5, 5, 56; Hor. S. 1, 9, 77; 2, 3, 72; cf.:in jus ad regem,
Liv. 1, 26:in carcerem,
Suet. Tib. 11; 61:aliquem ad cornuficem,
Plaut. Poen. 1, 2, 156; id. Bacch. 4, 4, 37:ad praetorem,
id. Aul. 4, 10, 30:ad supplicium ob facinus,
Cic. de Or. 2, 59, 238:ad mortem,
id. Verr. 2, 5, 52, § 138; id. Cat. 1, 10, 27:ad tortorem,
id. Tusc. 5, 5, 13:ad poenam,
Suet. Claud. 10; 37; id. Vit. 14:ad consulem,
Liv. 10, 20:matres, virgines, pueros ad stuprum,
id. 26, 13:teneram virginem ad virum,
Cat. 61, 3 (cf.:rapi simulatur virgo ex gremio matris, aut, si ea non est, ex proximā necessitudine, cum ad virum traditur, quod videlicet ea res feliciter Romulo cessit,
Fest. p. 289 Müll.):illum (sc. lembum) in praeceps prono rapit alveus amni,
Verg. G. 1, 203:nec variis obsita frondibus Sub divum rapiam,
drag into open day, Hor. C. 1, 18, 13. — Poet.:Nasonis carmina rapti,
i. e. torn from his home, borne far away, Ov. P. 4, 16, 1; cf. id. H. 13, 9; Stat. S. 3, 5, 6. —With the idea of swiftness predominating:2.Turnus rapit Totam aciem in Teucros,
Verg. A. 10, 308:rapit agmina ductor,
Luc. 1, 228:agmina cursu,
Sil. 7, 116:legiones,
Plin. Pan. 14:curru rapi,
Sil. 1, 134:quattuor hinc rapimur raedis,
Hor. S. 1, 5, 86:Notus rapit biremes,
Sil. 17, 276:carinas venti rapuere,
Luc. 3, 46:rapit per aequora navem,
hurries it away, Verg. A. 10, 660; cf.:ventis per aequora,
Ov. M. 14, 470:missos currus,
Hor. S. 1, 1, 114:pedes quo te rapiunt,
id. C. 3, 11, 49:arma rapiat juventus,
snatch up, Verg. A. 7, 340; so,arma,
Ov. M. 2, 603:arma manu,
Verg. A. 8, 220:bipennem dextrā,
id. ib. 11, 651:cingula,
id. ib. 9, 364.—With reflex. pron., to hasten, hurry, tear one ' s self, etc.:C.ocius hinc te Ni rapis,
Hor. S. 2, 7, 118; cf. Ov. Am. 3, 5, 29:se ad caedem optimi cujusque,
Cic. Phil. 13, 8, 18.—In partic.1.To carry off by force; to seize, rob, ravish; to plunder, ravage, lay waste, take by assault, carry by force, etc. (very freq.; cf.(α).praedor),
Plaut. Men. 1, 3, 11:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:tamquam pilam rapiunt inter se rei publicae statum tyranm ab regibus,
id. Rep. 1, 44, 68:virgines rapi jussit... quae raptae erant, etc.,
id. ib. 2, 7, 12; 2, 8, 14; so,virgines,
to carry off, abduct, Sall. C. 51, 9; Liv. 1, 9; Quint. 7, 7, 3; 9, 2, 70; Hor. C. 2, 4, 8; Ov. M. 12, 225; id. A. A. 1, 680:raptus a dis Ganymedes,
Cic. Tusc. 1, 26, 65:ab Idā,
Hor. C. 3, 20, 16:omne sacrum rapiente dextrā,
id. ib. 3, 3, 52:alii rapiunt incensa feruntque Pergama,
pillage and plunder, Verg. A. 2, 374 (the Homeric agousi kai pherousi; for which, in prose, ferre et agere; v. ago); cf.:rapturus moenia Romae,
Luc. 3, 99:Theumeson,
to seize by force, Stat. Th. 4, 370:Armeniam,
to plunder, lay waste, Tac. A. 13, 6:Karthaginem,
Sil. 15, 401:urbem,
Stat. Th. 7, 599:raptas ad litora vertere praedas,
Verg. A. 1, 528.— Absol.:rapio propalam,
Plaut. Ep. 1, 1, 10:ut Spartae, rapere ubi pueri et clepere discunt,
Cic. Rep. 4, 5, 11 (Non. 20, 14):agunt, rapiunt, tenent,
id. Rep. 3, 33, 45 Mos.; cf.along with trahere,
Sall. C. 11, 4; id. J. 41, 5;with congerere, auferre,
Mart. 8, 44, 9.— With the idea of rapidity predominating: castra urbesque primo impetu rapere, to conquer rapidly (= raptim capere), Liv. 6, 23, 5 Drak.; so,castra,
Flor. 3, 20, 4; 4, 12, 34:Bithyniam,
id. 3, 5, 6:Hispaniam,
id. 2, 17, 6:arces,
Luc. 6, 14.— Part. perf. subst.rapta, ae, f., the ravished one, the seduced:(β).gratus raptae raptor fuit,
Ov. A. A. 1, 680; id. H. 5, 97; 13, 55; 16, 339; id. F. 4, 607.—raptum, i, n., the plunder, that which is stolen:2.rapto vivere,
to live by robbery, Liv. 7, 25 fin.; 22, 39; 28, 24: Quint. 3, 7, 24; Sen. Ep. 70 fin.; Curt. 3, 10 fin.; Just. 41, 4, 7; Verg. A. 7, 749; Ov. M. 11, 291; id. Tr. 5, 10, 16;for which: ex rapto vivere,
id. M. 1, 144; so,rapto gaudere,
Liv. 29, 6, 3 Drak.:rapto potiri,
Verg. A. 4, 217:rapto uti,
Vell. 2, 73, 3:sine rapto vivere,
id. 2, 32 fin. —To cut off, mutilate ( poet.):3.caput,
Sil. 15, 807:ora gladio,
id. 7, 704:rapuit non dente ferarum,
Luc. 10, 517.—To carry off suddenly or prematurely by death, to snatch away ( poet. and in post-Aug. prose):II.improvisa leti Vis rapuit rapietque gentes,
Hor. C. 2, 13, 20; so id. ib. 2, 17, 5; 4, 2, 21; id. Ep. 1, 14, 7; Verg. A. 6, 428; Ov. P. 4, 11, 5; Stat. S. 2, 1, 208; 5, 3, 16; Plin. 7, 8, 6, § 46; Suet. Calig. 7; Just. 2, 2, 13 (but Liv. 3, 50, 8: fato erepta, v. Drak.)— Absol.:et labor et durae rapit inclementia mortis,
i. e. hurries on, Verg. G. 3, 68:RAPTA EST = obiit,
Inscr. Orell. 4475.Transf. ( poet.), of any action or motion which resembles seizing, snatching, etc.:III.flammanm,
to catch quickly, Verg. A. 1, 176; Ov. M. 3, 374; cf.:incendia,
id. ib. 15, 350: nigrum colorem, to take or assume quickly, id. ib. 7, 289; cf.:vim monstri,
id. ib. 4, 744;and v. III.: Halesus Turno feroces Mille rapit populos,
leads hastily on, Verg. A. 7, 725; cf. id. ib. 10, 178: rapiuntque ruuntque; Litora deseruere, take hold, seize in haste (the cables, etc.), id. ib. 4, 581; cf.:scalas, Auct. B. Alex. 20, 4.—Of the gliding movement of a serpent nec rapit immensos orbes per humum,
sweeps along, Verg. G. 2, 153:pars densa ferarum Tecta rapit,
i. e. range quickly through, Verg. A. 6, 8 Heyne; cf.:acrior et campum sonipes rapit,
Stat. Th. 5, 3.Trop.A.In gen., to snatch, force, or hurry away:B.fertur quasi torrens oratio, quamvis multa cujusquemodi rapiat,
Cic. Fin. 2, 1, 3:ipsae res verba rapiunt,
carry along with them, id. ib. 3, 5, 19: aspice me quanto rapiat Fortuna periclo, carries away (the figure taken from a storm at sea), Prop. 1, 15, 3:aliquem in deteriorem viam,
Plaut. Trin. 3, 2, 54; cf.:(comoediam) in pejorem partem,
i. e. to put a bad construction upon, to misconstrue, misrepresent, Ter. Ad. prol. 3: consilium meum in contrariam partem, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 2:aliquem in invidiam,
Cic. Agr. 3, 2, 7:opinionibus vulgi rapimur in errorem,
id. Leg. 2, 17, 43:si quis in adversum rapiat casusve deusve,
Verg. A. 9, 211; Cic. Tusc. 5, 5, 13:cum aliqua his ampla et honesta res objecta est, totos ad se convertit et rapit,
seizes upon, appropriates, id. Off. 2, 10, 37; cf.:commoda ad se,
id. ib. 3, 5, 22:victoriae gloriam in se,
Liv. 33, 11 fin.:almum Quae rapit hora diem,
snatches away, Hor. C. 4, 7, 8; cf.:simul tecum solatia rapta,
Verg. E. 9, 18:impetus rapit huc, rapit illuc,
Stat. Th. 12, 794.—In partic.1.To carry along or away with passion, to transport, ravish, captivate; and with a designation of the limit, to carry or hurry away, to attract strongly to any thing (usually in a bad sense):2.impetu raptus,
Quint. 7, 2, 44:judicem rapere,
id. 6, 2, 3; cf. id. 10, 1, 110; 12, 10, 61:praedae ac rapinarum cupiditas caeca te rapiebat,
Cic. Pis. 24, 57:amentiā rapi,
id. Fam. 16, 12, 2:furorne caecus, an rapit vis acrior, An culpa?
Hor. Epod. 7, 13; cf.:in medias res auditorem,
id. A. P. 149:utraque forma rapit,
Prop. 2, 25 (3, 20), 44:quem (sc. leonem) cruenta Per medias rapit ira caedes,
Hor. C. 3, 2, 12:rapit omnes ira,
Sil. 14, 299: hormê, quae hominem huc et illuc rapit, Cic. Off. 1, 28 fin.; cf. Verg. A. 4, 286; 8, 21:ad quas (res) plerique inflammati aviditate rapiuntur,
Cic. Off. 2, 11, 38:animus cupidine caecus ad inceptum scelus rapiebat,
Sall. J. 25, 7:ea (cupiditas) ad oppugnandam Capuam rapit,
Liv. 7, 30 et saep.—In a good sense:qui ad divinarum rerum cognitionem curā omni studioque rapiantur,
Cic. Div. 1, 49, 111:rapi ad opes augendas generis humani,
id. Rep. 1, 2, 3. — Poet., with inf. (for ad aliquid):(mundus) rapit aetherios per carmina pandere census,
Manil. 1, 12.—To seize by violence, to snatch, steal ( poet.): Hippodameam raptis nactu'st nuptiis, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26 (Trag. v. 398 Vahl.):3.oscula,
Hor. C. 2, 12, 28; Tib. 1, 4, 53; 55; [p. 1524] 1, 8, 58; cf.:Venerem incertam,
Hor. S. 1, 3, 109; cf.:sed rapiat sitiens Venerem,
but may eagerly seize upon, Verg. G. 3, 137:illicitas voluptates,
Tac. H. 3, 41:spem adoptionis acrius in dies,
id. ib. 1, 13 fin.:quo facinore dominationem raptum ierit expediam,
id. A. 4, 1; cf. id. H. 2, 6.—With the idea of rapidity or haste predominating, to snatch, seize, or lay hold of quickly, to hasten, precipitate ( poet.; in prose only since the Aug. per.): vive, Ulixes, dum licet: Oculis postremum lumen radiatum rape: non dixit cape, non pete; haberet enim moram sperantis diutius sese victurum;4.sed rape,
Cic. de Or. 3, 40, 162 (from an old poet.):rapiamus, amici, Occasionem de die,
Hor. Epod. 13, 3; so,occasionem,
Juv. 15, 39:viam,
to hasten, Ov. H. 19, 74 Loers; cf.iter,
Sil. 12, 471:gressus,
Luc. 3, 116:cursus,
id. 5, 403:letum,
id. 4, 345:bellum,
to wage suddenly, id. 5, 403:nefas,
to hasten, precipitate, id. 10, 428:ut limis rapias, quid prima secundo Cera velit versu,
may hastily note, Hor. S. 2, 5, 53 al. —In prose:raptae prope inter arma nuptiae,
Liv. 30, 14, 2 Drak.:repente impetu facto transitum rapuit,
Front. Strat. 1, 4, 8:inter rapienda momenta periculorum communium,
Amm. 18, 7, 7 et saep.—In late Lat., to strive for in purchasing:exemplaria litterarum certatim,
Hier. Ep. 57, 2:librum totā certatim urbe,
Sulp. Sev. Dial. 1, 23. -
4 rapta
răpĭo, pŭi, ptum, 3 (old perf. subj. rapsit, Cic. Leg. 2, 9, 22; part. perf. fem. ex raptabus, Gell. ap. Charis. p. 39 P.), v. a. [root harp; Gr. harpê, a bird of prey, harpagê, harpazô; Lat. rapidus, rapax, rapina, etc.; cf. Sanscr. lup-, lumpāmi, rumpo; Gr. lupê], to seize and carry off, to snatch, tear, drag, draw, or hurry away, = violenter sive celeriter capio (freq. and class.; in Cæs. not at all, and in Cic. mostly in the trop. signif.; cf.: ago, fero, traho, capio, sumo).I.Lit.A.In gen., Plaut. Rud. 3, 6, 15; 30; 31:B.quo rapitis me? quo fertis me?
id. Men. 5, 7, 10; cf. Verg. A. 6, 845; Ov. M. 9, 121:quo me cunque rapit tempestas?
Hor. Ep. 1, 1, 15; cf. id. C. 3, 25, 1:sumasne pudenter an rapias,
snatch, id. Ep. 1, 17, 45; cf. id. S. 1, 5, 76:hostes vivos rapere soleo ex acie: ex hoc nomen mihi est (sc. Harpax),
Plaut. Ps. 2, 2, 60:te ex lustris uxor,
id. As. 5, 2, 84:volucri spe et cogitatione rapi a domo,
Cic. Rep. 2, 4, 7:ab aede rapuit funale,
Ov. M. 12, 247:torrem ab aris,
id. ib. 12, 271:deque sinu matris ridentem... Learchum... rapit,
id. ib. 4, 516 (for which, simply sinu, id. ib. 13, 450):hastam, de vulnere,
id. ib. 5, 137:telum,
Verg. A. 10, 486:repagula de posti,
Ov. M. 5, 120:(frondes) altā rapit arbore ventus,
id. ib. 3, 730:vi atque ingratis... rapiam te domum,
Plaut. Mil. 2, 5, 40:aliquem sublimem domum,
id. As. 5, 2, 18; cf.:sublimem,
id. Mil. 5, 1; id. Men. 5, 7, 6; Ter. And. 5, 2, 20:commeatum in naves rapiunt,
Liv. 41, 3:aliquem in jus,
Plaut. Rud. 3, 6, 21; so,in jus,
id. Poen. 5, 5, 56; Hor. S. 1, 9, 77; 2, 3, 72; cf.:in jus ad regem,
Liv. 1, 26:in carcerem,
Suet. Tib. 11; 61:aliquem ad cornuficem,
Plaut. Poen. 1, 2, 156; id. Bacch. 4, 4, 37:ad praetorem,
id. Aul. 4, 10, 30:ad supplicium ob facinus,
Cic. de Or. 2, 59, 238:ad mortem,
id. Verr. 2, 5, 52, § 138; id. Cat. 1, 10, 27:ad tortorem,
id. Tusc. 5, 5, 13:ad poenam,
Suet. Claud. 10; 37; id. Vit. 14:ad consulem,
Liv. 10, 20:matres, virgines, pueros ad stuprum,
id. 26, 13:teneram virginem ad virum,
Cat. 61, 3 (cf.:rapi simulatur virgo ex gremio matris, aut, si ea non est, ex proximā necessitudine, cum ad virum traditur, quod videlicet ea res feliciter Romulo cessit,
Fest. p. 289 Müll.):illum (sc. lembum) in praeceps prono rapit alveus amni,
Verg. G. 1, 203:nec variis obsita frondibus Sub divum rapiam,
drag into open day, Hor. C. 1, 18, 13. — Poet.:Nasonis carmina rapti,
i. e. torn from his home, borne far away, Ov. P. 4, 16, 1; cf. id. H. 13, 9; Stat. S. 3, 5, 6. —With the idea of swiftness predominating:2.Turnus rapit Totam aciem in Teucros,
Verg. A. 10, 308:rapit agmina ductor,
Luc. 1, 228:agmina cursu,
Sil. 7, 116:legiones,
Plin. Pan. 14:curru rapi,
Sil. 1, 134:quattuor hinc rapimur raedis,
Hor. S. 1, 5, 86:Notus rapit biremes,
Sil. 17, 276:carinas venti rapuere,
Luc. 3, 46:rapit per aequora navem,
hurries it away, Verg. A. 10, 660; cf.:ventis per aequora,
Ov. M. 14, 470:missos currus,
Hor. S. 1, 1, 114:pedes quo te rapiunt,
id. C. 3, 11, 49:arma rapiat juventus,
snatch up, Verg. A. 7, 340; so,arma,
Ov. M. 2, 603:arma manu,
Verg. A. 8, 220:bipennem dextrā,
id. ib. 11, 651:cingula,
id. ib. 9, 364.—With reflex. pron., to hasten, hurry, tear one ' s self, etc.:C.ocius hinc te Ni rapis,
Hor. S. 2, 7, 118; cf. Ov. Am. 3, 5, 29:se ad caedem optimi cujusque,
Cic. Phil. 13, 8, 18.—In partic.1.To carry off by force; to seize, rob, ravish; to plunder, ravage, lay waste, take by assault, carry by force, etc. (very freq.; cf.(α).praedor),
Plaut. Men. 1, 3, 11:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:tamquam pilam rapiunt inter se rei publicae statum tyranm ab regibus,
id. Rep. 1, 44, 68:virgines rapi jussit... quae raptae erant, etc.,
id. ib. 2, 7, 12; 2, 8, 14; so,virgines,
to carry off, abduct, Sall. C. 51, 9; Liv. 1, 9; Quint. 7, 7, 3; 9, 2, 70; Hor. C. 2, 4, 8; Ov. M. 12, 225; id. A. A. 1, 680:raptus a dis Ganymedes,
Cic. Tusc. 1, 26, 65:ab Idā,
Hor. C. 3, 20, 16:omne sacrum rapiente dextrā,
id. ib. 3, 3, 52:alii rapiunt incensa feruntque Pergama,
pillage and plunder, Verg. A. 2, 374 (the Homeric agousi kai pherousi; for which, in prose, ferre et agere; v. ago); cf.:rapturus moenia Romae,
Luc. 3, 99:Theumeson,
to seize by force, Stat. Th. 4, 370:Armeniam,
to plunder, lay waste, Tac. A. 13, 6:Karthaginem,
Sil. 15, 401:urbem,
Stat. Th. 7, 599:raptas ad litora vertere praedas,
Verg. A. 1, 528.— Absol.:rapio propalam,
Plaut. Ep. 1, 1, 10:ut Spartae, rapere ubi pueri et clepere discunt,
Cic. Rep. 4, 5, 11 (Non. 20, 14):agunt, rapiunt, tenent,
id. Rep. 3, 33, 45 Mos.; cf.along with trahere,
Sall. C. 11, 4; id. J. 41, 5;with congerere, auferre,
Mart. 8, 44, 9.— With the idea of rapidity predominating: castra urbesque primo impetu rapere, to conquer rapidly (= raptim capere), Liv. 6, 23, 5 Drak.; so,castra,
Flor. 3, 20, 4; 4, 12, 34:Bithyniam,
id. 3, 5, 6:Hispaniam,
id. 2, 17, 6:arces,
Luc. 6, 14.— Part. perf. subst.rapta, ae, f., the ravished one, the seduced:(β).gratus raptae raptor fuit,
Ov. A. A. 1, 680; id. H. 5, 97; 13, 55; 16, 339; id. F. 4, 607.—raptum, i, n., the plunder, that which is stolen:2.rapto vivere,
to live by robbery, Liv. 7, 25 fin.; 22, 39; 28, 24: Quint. 3, 7, 24; Sen. Ep. 70 fin.; Curt. 3, 10 fin.; Just. 41, 4, 7; Verg. A. 7, 749; Ov. M. 11, 291; id. Tr. 5, 10, 16;for which: ex rapto vivere,
id. M. 1, 144; so,rapto gaudere,
Liv. 29, 6, 3 Drak.:rapto potiri,
Verg. A. 4, 217:rapto uti,
Vell. 2, 73, 3:sine rapto vivere,
id. 2, 32 fin. —To cut off, mutilate ( poet.):3.caput,
Sil. 15, 807:ora gladio,
id. 7, 704:rapuit non dente ferarum,
Luc. 10, 517.—To carry off suddenly or prematurely by death, to snatch away ( poet. and in post-Aug. prose):II.improvisa leti Vis rapuit rapietque gentes,
Hor. C. 2, 13, 20; so id. ib. 2, 17, 5; 4, 2, 21; id. Ep. 1, 14, 7; Verg. A. 6, 428; Ov. P. 4, 11, 5; Stat. S. 2, 1, 208; 5, 3, 16; Plin. 7, 8, 6, § 46; Suet. Calig. 7; Just. 2, 2, 13 (but Liv. 3, 50, 8: fato erepta, v. Drak.)— Absol.:et labor et durae rapit inclementia mortis,
i. e. hurries on, Verg. G. 3, 68:RAPTA EST = obiit,
Inscr. Orell. 4475.Transf. ( poet.), of any action or motion which resembles seizing, snatching, etc.:III.flammanm,
to catch quickly, Verg. A. 1, 176; Ov. M. 3, 374; cf.:incendia,
id. ib. 15, 350: nigrum colorem, to take or assume quickly, id. ib. 7, 289; cf.:vim monstri,
id. ib. 4, 744;and v. III.: Halesus Turno feroces Mille rapit populos,
leads hastily on, Verg. A. 7, 725; cf. id. ib. 10, 178: rapiuntque ruuntque; Litora deseruere, take hold, seize in haste (the cables, etc.), id. ib. 4, 581; cf.:scalas, Auct. B. Alex. 20, 4.—Of the gliding movement of a serpent nec rapit immensos orbes per humum,
sweeps along, Verg. G. 2, 153:pars densa ferarum Tecta rapit,
i. e. range quickly through, Verg. A. 6, 8 Heyne; cf.:acrior et campum sonipes rapit,
Stat. Th. 5, 3.Trop.A.In gen., to snatch, force, or hurry away:B.fertur quasi torrens oratio, quamvis multa cujusquemodi rapiat,
Cic. Fin. 2, 1, 3:ipsae res verba rapiunt,
carry along with them, id. ib. 3, 5, 19: aspice me quanto rapiat Fortuna periclo, carries away (the figure taken from a storm at sea), Prop. 1, 15, 3:aliquem in deteriorem viam,
Plaut. Trin. 3, 2, 54; cf.:(comoediam) in pejorem partem,
i. e. to put a bad construction upon, to misconstrue, misrepresent, Ter. Ad. prol. 3: consilium meum in contrariam partem, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 2:aliquem in invidiam,
Cic. Agr. 3, 2, 7:opinionibus vulgi rapimur in errorem,
id. Leg. 2, 17, 43:si quis in adversum rapiat casusve deusve,
Verg. A. 9, 211; Cic. Tusc. 5, 5, 13:cum aliqua his ampla et honesta res objecta est, totos ad se convertit et rapit,
seizes upon, appropriates, id. Off. 2, 10, 37; cf.:commoda ad se,
id. ib. 3, 5, 22:victoriae gloriam in se,
Liv. 33, 11 fin.:almum Quae rapit hora diem,
snatches away, Hor. C. 4, 7, 8; cf.:simul tecum solatia rapta,
Verg. E. 9, 18:impetus rapit huc, rapit illuc,
Stat. Th. 12, 794.—In partic.1.To carry along or away with passion, to transport, ravish, captivate; and with a designation of the limit, to carry or hurry away, to attract strongly to any thing (usually in a bad sense):2.impetu raptus,
Quint. 7, 2, 44:judicem rapere,
id. 6, 2, 3; cf. id. 10, 1, 110; 12, 10, 61:praedae ac rapinarum cupiditas caeca te rapiebat,
Cic. Pis. 24, 57:amentiā rapi,
id. Fam. 16, 12, 2:furorne caecus, an rapit vis acrior, An culpa?
Hor. Epod. 7, 13; cf.:in medias res auditorem,
id. A. P. 149:utraque forma rapit,
Prop. 2, 25 (3, 20), 44:quem (sc. leonem) cruenta Per medias rapit ira caedes,
Hor. C. 3, 2, 12:rapit omnes ira,
Sil. 14, 299: hormê, quae hominem huc et illuc rapit, Cic. Off. 1, 28 fin.; cf. Verg. A. 4, 286; 8, 21:ad quas (res) plerique inflammati aviditate rapiuntur,
Cic. Off. 2, 11, 38:animus cupidine caecus ad inceptum scelus rapiebat,
Sall. J. 25, 7:ea (cupiditas) ad oppugnandam Capuam rapit,
Liv. 7, 30 et saep.—In a good sense:qui ad divinarum rerum cognitionem curā omni studioque rapiantur,
Cic. Div. 1, 49, 111:rapi ad opes augendas generis humani,
id. Rep. 1, 2, 3. — Poet., with inf. (for ad aliquid):(mundus) rapit aetherios per carmina pandere census,
Manil. 1, 12.—To seize by violence, to snatch, steal ( poet.): Hippodameam raptis nactu'st nuptiis, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26 (Trag. v. 398 Vahl.):3.oscula,
Hor. C. 2, 12, 28; Tib. 1, 4, 53; 55; [p. 1524] 1, 8, 58; cf.:Venerem incertam,
Hor. S. 1, 3, 109; cf.:sed rapiat sitiens Venerem,
but may eagerly seize upon, Verg. G. 3, 137:illicitas voluptates,
Tac. H. 3, 41:spem adoptionis acrius in dies,
id. ib. 1, 13 fin.:quo facinore dominationem raptum ierit expediam,
id. A. 4, 1; cf. id. H. 2, 6.—With the idea of rapidity or haste predominating, to snatch, seize, or lay hold of quickly, to hasten, precipitate ( poet.; in prose only since the Aug. per.): vive, Ulixes, dum licet: Oculis postremum lumen radiatum rape: non dixit cape, non pete; haberet enim moram sperantis diutius sese victurum;4.sed rape,
Cic. de Or. 3, 40, 162 (from an old poet.):rapiamus, amici, Occasionem de die,
Hor. Epod. 13, 3; so,occasionem,
Juv. 15, 39:viam,
to hasten, Ov. H. 19, 74 Loers; cf.iter,
Sil. 12, 471:gressus,
Luc. 3, 116:cursus,
id. 5, 403:letum,
id. 4, 345:bellum,
to wage suddenly, id. 5, 403:nefas,
to hasten, precipitate, id. 10, 428:ut limis rapias, quid prima secundo Cera velit versu,
may hastily note, Hor. S. 2, 5, 53 al. —In prose:raptae prope inter arma nuptiae,
Liv. 30, 14, 2 Drak.:repente impetu facto transitum rapuit,
Front. Strat. 1, 4, 8:inter rapienda momenta periculorum communium,
Amm. 18, 7, 7 et saep.—In late Lat., to strive for in purchasing:exemplaria litterarum certatim,
Hier. Ep. 57, 2:librum totā certatim urbe,
Sulp. Sev. Dial. 1, 23. -
5 rapiō
rapiō puī (old fut perf. rapsit, C.), raptus, ere [RAP-], to seize and carry off, snatch, tear, pluck, drag, hurry away: sublimen intro hunc rape, T.: quo fessum rapitis? V.: Quo me cunque rapit tempestas, H.: sumasne pudenter An rapias, snatch, H.: ab aede rapuit funale, O.: de volnere telum, V.: commeatum in navīs rapiunt, L.: pars densa ferarum Tecta rapit, i. e. break off boughs of trees (in collecting wood), V.: in ius, drag before a court, H.: ob facinus ad supplicium, hale: alii ad necem rapiebantur: ad stuprum matres, L.: (infantes) ab ubere rapti, V.: nec variis obsita frondibus Sub divom rapiam, drag into open day, H.: Nasonis carmina rapti, i. e. torn from his home, O.— To hurry, impel, drive, cause to hasten: Quattuor hinc rapimur raedis, H.: per aequora navem, V.: ventis per aequora, O.: missos currūs, H.: arma rapiat iuventus, snatch, V.: arma, O.: bipennem dextrā, V.: rapiuntque ruuntque, hurry and bustle, V.—With pron reflex., to make haste, hasten, hurry, fly: ocius hinc te Ni rapis, H.: se ad caedem optimi cuiusque.— To carry off by force, seize, rob, ravish, plunder, ravage, lay waste, take by assault, carry by storm: spes rapiendi occaecat animos: semper rapiens, semper ebrius: raptas ad litora vertere praedas, V.: rapere omnes trahere, S.: vivere latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset: virgines, to abduct, S.: Arsit Atrides Virgine raptā, H.: Omne sacrum rapiente dextrā, H.: alii rapiunt incensa feruntque Pergama, pillage and plunder, V.: castra urbesque primo impetu rapere, L.— To carry off suddenly, snatch away, destroy: improvisa leti Vis rapuit rapietque gentes, H.: rapto de fratre dolens, H.: Et labor et durae rapit inclementia mortis, i. e. hurries on, V.— To take, catch, assume: flammam, catch quickly, V.: nigrum colorem, O.: Virga... Vim rapuit monstri, imbibed, O.— To lead on hurriedly: Halesus Turno feroces Mille rapit populus, leads hastily on, V.: Nec rapit inmensos orbīs per humum, sweeps along, V.—Fig., to snatch away, carry along, hurry away: ipsae res verba rapiunt, carry along with them: (comoediam) in peiorem partem, i. e. misrepresent, T.: Si quis in adversum rapiat casusve deusve, V.: almum Quae rapit hora diem, snatches away, H.: simul tecum solacia rapta, V. — To drive, impel, carry away, precipitate, transport, ravish, captivate, overwhelm, draw irresistibly: ad divinarum rerum cognitionem curā studioque rapi: semper eo tractus est, quo libido rapuit: amentiā rapi: Furorne caecus, an rapit vis acrior, An culpa? H.: animum In partīs rapit varias, turns hurriedly, V.: ad quas (res) plerique inflammati aviditate rapiuntur.— To seize by violence, snatch, steal: Hippodameam raptis nanctu'st nuptiis, Enn. ap. C.: Venerem incertam, H.: sed rapiat sitiens Venerem, but may eagerly seize upon, V.— To snatch, seize quickly, hasten, precipitate: rapienda occasio, Iu.: viam, hasten, O.: ut limis rapias, quid velit, etc., may hastily note, H.: raptae prope inter arma nuptiae, L.* * *rapere, rapui, raptus Vdrag off; snatch; destroy; seize, carry off; pillage; hurry -
6 fugio
fŭgĭo, fūgi, fŭgĭtum ( gen. plur. part. sync. fugientum, Hor. C. 3, 18, 1; part. fut. fugiturus, Ov. H. 2, 47 al.), 3, v. n. and a. [root FUG; Gr. PHUG, pheugô; Sanscr. bhuj; syn.: flecto, curvo; v. fuga], to flee or fly, to take flight, run away.I.Neutr.A.Lit.:b.propera igitur fugere hinc, si te di amant,
Plaut. Ep. 3, 4, 78; cf.:a foro,
id. Pers. 3, 3, 31:senex exit foras: ego fugio,
I am off, Ter. Heaut. 5, 2, 47:cervam videre fugere, sectari canes,
id. Phorm. prol. 7:qui fugisse cum magna pecunia dicitur ac se contulisse Tarquinios,
Cic. Rep. 2, 19:Aeneas fugiens a Troja,
id. Verr. 2, 4, 33, § 72:omnes hostes terga verterunt, nec prius fugere destiterunt, quam ad flumen Rhenum pervenerint,
Caes. B. G. 1, 53, 1:oppido fugit,
id. B. C. 3, 29, 1:ex ipsa caede,
to flee, escape, id. B. G. 7, 38, 3; cf.:ex proelio Mutinensi,
Cic. Fam. 10, 14, 1:e conspectu,
Ter. Hec. 1, 2, 107: Uticam, Hor. Ep. 1, 20, 13: fenum habet in cornu;longe fuge,
id. S. 1, 4, 34: nec furtum feci nec fugi, run away (of slaves), id. Ep. 1, 16, 46; cf.:formidare servos, Ne te compilent fugientes,
id. S. 1, 1, 78; Sen. Tranq. 8.—Prov.: ita fugias ne praeter casam,
i. e. in fleeing from one danger beware of falling into another, Ter. Phorm. 5, 2, 3 Ruhnk. —In partic., like the Gr. pheugein, to become a fugitive, leave one's country, go into exile:B.fugiendum de civitate, cedendum bonis aut omnia perferenda,
Quint. 6, 1, 19; so,ex patria,
Nep. Att. 4, 4:a patria,
Ov. Tr. 1, 5, 66:in exilium,
Juv. 10, 160; cf. under II. A. b.—Transf., in gen., to pass quickly, to speed, to hasten away, flee away; cf.:b.numquam Vergilius diem dicit ire, sed fugere, quod currendi genus concitatissimum est,
Sen. Ep. 108 med. (mostly poet. and of inanim. and abstr. things):tenuis fugiens per gramina rivus,
Verg. G. 4, 19:Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina,
Hor. S. 1, 1, 68:concidunt venti fugiuntque nubes,
id. C. 1, 12, 30:spernit humum fugiente pennā,
hasting away, rapidly soaring, id. ib. 3, 2, 24:nullum sine vulnere fugit Missile,
Stat. Th. 9, 770:insequitur fugientem lumine pinum (i. e. navem),
Ov. M. 11, 469:fugere ad puppim colles campique videntur,
Lucr. 4, 389:fugiunt freno non remorante dies,
Ov. F. 6, 772:sed fugit interea, fugit irreparabile tempus,
Verg. G. 3, 284:annus,
Hor. S. 2, 6, 40:hora,
id. C. 3, 29, 48:aetas,
id. ib. 1, 11, 7.—Of persons:evolat ante omnes rapidoque per aëra cursu Callaicus Lampon fugit,
hastens away, Sil. 16, 335. Here perh. belongs: acer Gelonus, Cum fugit in Rhodopen atque in deserta Getarum, i. e. swiftly roves (as a nomade), Verg. G. 3, 462 (acc. to another explan., flees, driven from his abode).—Pregn., to vanish, disappear, to pass away, perish:C.e pratis cana pruina fugit,
Ov. F. 6, 730:fugiunt de corpore setae,
id. M. 1, 739; cf.:jam fessae tandem fugiunt de corpore vires,
Verg. Cir. 447;for which: calidusque e corpore sanguis Inducto pallore fugit,
Ov. M. 14, 755:fugerat ore color,
id. H. 11, 27:nisi causa morbi Fugerit venis,
Hor. C. 2, 2, 15:fugiunt cum sanguine vires,
Ov. M. 7, 859:amor,
Prop. 1, 12, 12:memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc.,
Liv. 9, 44, 4:gratissima sunt poma, cum fugiunt,
i. e. when they wilt, become wilted, Sen. Ep. 12; cf.: vinum fugiens, under P. a.—Trop. (rare but class.):II. A.nos naturam sequamur, et ab omni, quod abhorret ab oculorum auriumque approbatione, fugiamus,
Cic. Off. 1, 35, 128; cf.: omne animal appetit quaedam et fugit a quibusdam;quod autem refugit, id contra naturam est, etc.,
id. N. D. 3, 13, 33; Quint. 11, 1, 54:ad verba,
to have recourse to, Petr. 132.Lit. (mostly poet.): erravi, post cognovi, et fugio cognitum, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 160 Vahl.):b.cum Domitius concilia conventusque hominum fugeret,
Caes. B. C. 1, 19, 2:neminem neque populum neque privatum fugio,
Liv. 9, 1, 7:vesanum fugiunt poëtam qui sapiunt,
Hor. A. P. 455:percontatorem,
id. Ep. 1, 18, 69:hostem,
id. S. 1, 3, 10:lupus me fugit inermem,
id. C. 1, 22, 12:nunc et ovis ultro fugiat lupus,
Verg. E. 8, 52:(Peleus) Hippolyten dum fugit abstinens,
Hor. C. 3, 7, 18:scriptorum chorus omnis amat nemus et fugit urbes,
id. Ep. 2, 77; id. S. 1, 6, 126:data pocula,
Ov. M. 14, 287; cf.vina,
id. ib. 15, 323.— Pass.:sic litora vento Incipiente fremunt, fugitur cum portus,
i. e. is left, Stat. Th. 7, 140. —In partic. (cf. supra, I. A. b.), to leave one's country:2.nos patriam fugimus,
Verg. E. 1, 4:Teucer Salamina patremque cum fugeret,
Hor. C. 1, 7, 22.—Hence:quis exsul Se quoque fugit?
Hor. C. 2, 16, 20.—Transf. (causa pro effectu), to flee away from, to escape, = effugio ( poet.;B.but cf. infra, B. 2.): hac Quirinus Martis equis Acheronta fugit,
Hor. C. 3, 3, 16:insidiatorem,
id. S. 2, 5, 25:cuncta manus avidas fugient heredis,
id. C. 4, 7, 19.—And in a poetically inverted mode of expression: nullum Saeva caput Proserpina fugit (= nemo tam gravis est, ad quem mors non accedat), none does cruel Proserpine flee away from, avoid (i. e. none escapes death), Hor. C. 1, 28, 20.—Trop., to flee from, avoid, shun (very freq. and class.):(β).conspectum multitudinis,
Caes. B. G. 7, 30, 1:ignominiam ac dedecus,
Cic. Rep. 5, 4:nullam molestiam,
id. ib. 3, 5; cf.laborem,
Ter. Heaut. 1, 1, 114; Verg. A. 3, 459 (opp. ferre):recordationes,
Cic. Att. 12, 18:vituperationem tarditatis,
id. de Or. 2, 24, 101; cf.:majoris opprobria culpae,
Hor. Ep. 1, 9, 10:judicium senatus,
Liv. 8, 33, 8:vitium,
Quint. 2, 15, 16:hanc voluptatem (with reformidare),
id. 8, 5, 32:disciplinas omnes (Epicurus),
id. 2, 17, 15:nuptias,
Ter. And. 4, 4, 27; cf.:usum conjugis,
Ov. M. 10, 565:conubia,
id. ib. 14, 69:amplexus senis,
Tib. 1, 9, 74:nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit,
Hor. Ep. 1, 1, 72:spondeum et dactylum (opp. sequi),
Quint. 9, 4, 87.— Pass.:simili inscitiā mors fugitur, quasi dissolutio naturae,
Cic. Leg. 1, 11, 31:quemadmodum ratione in vivendo fugitur invidia, sic, etc.,
Auct. Her. 4, 38, 50:quod si curam fugimus, virtus fugienda est,
Cic. Lael. 13, 47:fugiendas esse nimias amicitias,
id. ib. 13, 45:fugienda semper injuria est,
id. Off. 1, 8, 25; id. Verr. 2, 3, 43, § 103:vitiosum genus fugiendum,
id. Or. 56, 189; cf. Quint. 11, 3, 128:petenda ac fugienda,
id. 3, 6, 49.—Like the Gr. pheugein, with inf. (mostly poet.), to avoid doing something, to omit, forbear, beware, = omittere, cavere:2.illud in his rebus longe fuge credere, etc.,
Lucr. 1, 1052:o fuge te tenerae puerorum credere turbae,
Tib. 1, 4, 9:quid sit futurum cras, fuge quaerere,
Hor. C. 1, 9, 13; cf.also: fuge suspicari, etc.,
id. ib. 2, 4, 22:mene igitur socium summis adjungere rebus, Nise, fugis?
Verg. A. 9, 200; cf. Ov. H. 9, 75:fugeres radice vel herbā Proficiente nihil curarier,
Hor. Ep. 2, 2, 150; cf.:neque illud fugerim dicere, ut Caelius, etc.,
Cic. de Or. 3, 38, 153:huic donis patris triumphum decorare fugiendum fuit?
id. Mur. 5, 11.—Transf. (causa pro effectu; cf. supra, II. A. 2.), to escape ( poet. also of things as subjects):b.tanta est animi tenuitas, ut fugiat aciem,
Cic. Tusc. 1, 22, 50; Ov. F. 2, 80:sed tamen admiror, quo pacto judicium illud Fugerit,
Hor. S. 1, 4, 100:quos viros vigilantia fugit,
whom any vigilance escapes, Verg. G. 2, 265; cf. id. E. 9, 54.—Esp. freq., res me fugit, it escapes me, escapes my notice; I do not observe it, do not know it (cf.:A.latet, praeterit): novus ille populus vidit tamen id, quod fugit Lacedaemonium Lycurgum,
Cic. Rep. 2, 12; cf.:illos id fugerat,
id. Fin. 4, 23, 63:hominem amentem hoc fugit,
id. Verr. 2, 4, 12, § 27:quem res nulla fugeret,
id. Rep. 2, 1:quae (ratio) neque Solonem Atheniensem fugerat, neque nostrum senatum,
id. ib. 2, 34;1, 16: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.,
id. de Or. 1, 59, 253:neminem haec utilitas fugit,
Quint. 2, 5, 17:nisi quae me forte fugiunt, hae sunt fere de animo sententiae,
Cic. Tusc. 1, 11, 22; Quint. 9, 2, 107; 7, 1, 40:nullam rem esse declarant in usu positam militari, quae hujus viri scientiam fugere possit,
Cic. de Imp. Pomp. 10, 28:quae (partitio) fugiet memoriam judicis,
Quint. 4, 5, 3; cf. Gell. 1, 18, 6.—With a subject-clause:de Dionysio, fugit me ad te antea scribere,
Cic. Att. 7, 18, 3; 5, 12, 3:illud alterum quam sit difficile, te non fugit,
id. ib. 12, 42, 2.—Hence, fŭgĭens, entis, P. a., fleeing, fleeting, vanishing.Lit.:2.accipiter,
Lucr. 3, 752:membra deficiunt, fugienti languida vitā,
id. 5, 887:vinum,
growing flat, spoiling, Cic. Off. 3, 23, 91:ocelli,
dying, Ov. Am. 3, 9, 49:portus fugiens ad litora,
running back, retreating, Prop. 4 (5), 6, 15.—Subst. in the later jurid. lang., like the Gr. ho pheugôn, the defendant:B.omnimodo hoc et ab actore et a fugiente exigi,
Cod. Just. 2, 58, § 4 (for which, reus, § 7).—Trop., with gen.:nemo erat adeo tardus aut fugiens laboris, quin, etc.,
averse to labor, indolent, Caes. B. C. 1, 69, 3:doloris,
Lact. 3, 8, 13:solitudinis (with appeteus communionis ac societatis),
id. 6, 10, 18.— Comp., sup., and adv. do not occur. -
7 fugiō
fugiō fūgī, — (P. fut. fugitūrus, O., Cu.), ere [2 FVG-], to flee, fly, take flight, run away, make off: e conspectu ilico, T.: ego fugio, am off, T.: cum magnā pecuniā: a Troiā: oppido, Cs.: e manibus: ex proelio: longe, H.: Nec furtum feci nec fugi, run away (of a slave), H.—Prov.: Ita fugias ne praeter casam, beyond shelter, i. e. too far, T.—With acc: qui currebat fugiens hostem, H.: me inermem, H.: ovīs fugiat lupus, V.— To become a fugitive, leave the country, go into exile: ex patriā, N.: A patriā, O.: in exilium, Iu.— With acc: patriam, V.: Teucer Salamina Cum fugeret, H.— To pass quickly, speed, hasten, flee away: fugiens per gramina rivus, V.: sitiens fugientia captat Flumina, H.: fugiunt dies, O.: fugit inreparabile tempus, V.— To vanish, disappear, pass away, perish: e pratis pruina fugit, O.: fugiunt nubes, H.: Fugerat ore color, O.: memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc., L.— To flee from, avoid, shun: conventūs hominum, Cs.: hunc iudicem: neminem, L.: Vesanum poëtam, H.: urbem, H.: vina, O.— To flee from, avoid, get away from, escape: Acheronta, H.: Cuncta manūs fugient heredis, H.: Se, H.: nullum caput Proserpina fugit, spared, H.—Fig., to flee, avoid, shun: ab omni, quod abhorret, etc.: Hoc facito, hoc fugito, T.: conspectum multitudinis, Cs.: laborem, V.: maioris opprobria culpae, H.: iudicium senatūs, L.: simili inscientiā mors fugitur: quod si curam fugimus, virtus fugienda est: esse fugiendam satietatam.—With inf, to avoid, omit, forbear, beware: turpiter facere: Quid sit futurum cras, fuge quaerere, H.: huic triumphum decorare fugiendum fuit.— To escape, get away from, elude, forsake: ut (animus) fugiat aciem: quos haud ulla viros vigilantia fugit, V.: vox Moerim fugit, V.— To escape, escape the notice of, be unobserved by, be unknown to: vidit id, quod fugit Lycurgum: quem res nulla fugeret: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.: huius viri scientiam: fūgit me ad te antea scribere, I forgot: illud te non arbitror fugere, quin, etc.* * *fugere, fugi, fugitus Vflee, fly, run away; avoid, shun; go into exile -
8 conripio
cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:arcumque manu celeresque sagittas,
Verg. A. 1, 188; cf.:lora manu,
Ov. M. 2, 145:fasces,
Sall. C. 18, 5:arma,
Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:ex somno,
Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:de terrā,
Lucr. 4, 1000:e stratis,
Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:viam,
Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:gradum,
Hor. C. 1, 3, 33:spatia,
Verg. A. 5, 316:campum,
id. G. 3, 104:aequora,
Val. Fl. 1, 132 al.:correptā luce diei,
collected, Lucr. 4, 81.—In partic.1.Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:2.pecunias undique quasi in subsidium,
Tac. A. 13, 18; cf.:bona vivorum ac mortuorum usquequaque,
Suet. Dom. 12:pecunias,
Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:sacram effigiem,
Verg. A. 2, 167:praefecturas,
Tac. A. 11, 8 al. —In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:3.Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,
Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):4.turbine caelesti subito correptus et igni,
Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:flamma Corripuit tabulas,
id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,
id. F. 2, 524:nec singula morbi Corpora corripiunt,
Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:morbo bis inter res agendas correptus est,
Suet. Caes. 45:pedum dolore,
Plin. Ep. 1, 12, 4;rarely of death: subitā morte,
Flor. 3, 17, 2:(ales) caeco correpta veneno,
Lucr. 6, 823:(segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,
Ov. M. 5, 483.— Absol.:si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,
Cels. 3, 47, 4.—With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:II.impensas,
id. Tib. 34;of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,
Quint. 4, 2, 44;of words in the number of syllables (trabs from trabes),
Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;or in the length of syllables,
Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;and so of syllables (opp. producere),
id. 1, 5, 18;opp. porrigere,
id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:numina corripiant moras,
shorten, Ov. M. 9, 282:ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?
Arn. 3, 21.—Trop.A.To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;B.not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,
Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:impransi correptus voce magistri,
Hor. S. 2, 3, 257:hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,
Ov. M. 3, 565 al.:ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,
Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:corripientibus amicis,
Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),
Verg. G. 2, 510:correpta cupidine,
Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:duplici ardore (sc. amoris et vini),
Prop. 1, 3, 13:misericordiā,
Suet. Calig. 12:irā,
Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:imagine visae formae,
seized, fascinated, Ov. M. 4, 676. -
9 corripio
cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:arcumque manu celeresque sagittas,
Verg. A. 1, 188; cf.:lora manu,
Ov. M. 2, 145:fasces,
Sall. C. 18, 5:arma,
Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:ex somno,
Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:de terrā,
Lucr. 4, 1000:e stratis,
Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:viam,
Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:gradum,
Hor. C. 1, 3, 33:spatia,
Verg. A. 5, 316:campum,
id. G. 3, 104:aequora,
Val. Fl. 1, 132 al.:correptā luce diei,
collected, Lucr. 4, 81.—In partic.1.Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:2.pecunias undique quasi in subsidium,
Tac. A. 13, 18; cf.:bona vivorum ac mortuorum usquequaque,
Suet. Dom. 12:pecunias,
Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:sacram effigiem,
Verg. A. 2, 167:praefecturas,
Tac. A. 11, 8 al. —In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:3.Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,
Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):4.turbine caelesti subito correptus et igni,
Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:flamma Corripuit tabulas,
id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,
id. F. 2, 524:nec singula morbi Corpora corripiunt,
Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:morbo bis inter res agendas correptus est,
Suet. Caes. 45:pedum dolore,
Plin. Ep. 1, 12, 4;rarely of death: subitā morte,
Flor. 3, 17, 2:(ales) caeco correpta veneno,
Lucr. 6, 823:(segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,
Ov. M. 5, 483.— Absol.:si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,
Cels. 3, 47, 4.—With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:II.impensas,
id. Tib. 34;of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,
Quint. 4, 2, 44;of words in the number of syllables (trabs from trabes),
Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;or in the length of syllables,
Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;and so of syllables (opp. producere),
id. 1, 5, 18;opp. porrigere,
id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:numina corripiant moras,
shorten, Ov. M. 9, 282:ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?
Arn. 3, 21.—Trop.A.To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;B.not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,
Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:impransi correptus voce magistri,
Hor. S. 2, 3, 257:hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,
Ov. M. 3, 565 al.:ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,
Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:corripientibus amicis,
Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),
Verg. G. 2, 510:correpta cupidine,
Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:duplici ardore (sc. amoris et vini),
Prop. 1, 3, 13:misericordiā,
Suet. Calig. 12:irā,
Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:imagine visae formae,
seized, fascinated, Ov. M. 4, 676. -
10 coicio
cōnĭcĭo (also conjĭcio and cōicio; cf. Munro ad Lucr. 2, 1061; Laber. ap. Gell. 16, 7, 5), jēci, jectum, 3, v. a. (arch. temp. perf. conjexi, Plaut. Trin. 3, 2, 99) [jacio].I.To throw or bring together, to unite, = cogo, colligo.A.Lit. (very rare):B.cum semina rerum coaluerint quae, conjecta repente, etc.,
Lucr. 2, 1061; cf. id. 2, 1073 sq.:palliolum in collum,
Plaut. Ep. 2, 2, 10; id. Capt. 4, 1, 12 (cf. id. ib. 4, 2, 9:collecto pallio): sarcinas in medium,
Liv. 10, 36, 1 Weissenb. (MSS. in medio); ib. § 13; 31, 27, 7: tecta, quae conjectis celeriter stramentis erant inaedificata, Auct. B. G. 8, 5. —Trop.1.To throw together in speaking, to dispute, contend, discuss, manage judicially (ante-class.): verba inter sese, to bandy words, Afran. ap. Non. p. 267, 28;2.so without verba: noli, mea mater, me praesente cum patre, conicere,
id. ib. p. 267, 30;p. 268, 3: causam conicere hodie ad te volo (conicere, agere, Non.),
id. ib. p. 267, 32; cf. the law formula: ante meridiem causam coiciunto, Fragm. XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; and Gell. 17, 2, 10.—Like the Gr. sumballein (v. Lidd. and Scott in h. v. III. 2.), to put together logically, connect, unite; hence (causa pro effectu), to draw a conclusion from collected particulars, to conclude, infer, conjecture (not in Quint., who very freq. employed the synon. colligo):b.aliquid ex aliquā re,
Lucr. 1, 751; 2, 121; Nep. Eum. 2, 2; id. Timoth. 4, 2:annos sexaginta natus es aut plus, ut conicio,
Ter. Heaut. 1, 1, 11:quid illud mali est? nequeo satis mirari, neque conicere,
id. Eun. 3, 4, 9:cito conjeci, Lanuvii te fuisse,
Cic. Att. 14, 21, 1:de futuris,
Nep. Them. 1, 4:quam multos esse oporteret, ex ipso navigio,
Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:conicito, possisne necne, etc.,
Plaut. Cas. 1, 1, 6:tu conicito cetera, Quid ego ex hac inopiā capiam,
Ter. Phorm. 1, 3, 15.—In partic., t. t. of the lang. of augury, to prophesy, foretell, divine from omens, signs ( a dream, oracle, etc.); to interpret an omen, a dream, an oracle, etc.:II.somnium huic,
Plaut. Curc. 2, 2, 3:qui de matre suaviandā ex oraculo Apollinis tam acute arguteque conjecerit,
Cic. Brut. 14, 53:male conjecta maleque interpretata falsa sunt, etc.,
id. Div. 1, 52, 119; cf. id. ib. 2, 31, 66:num igitur quae tempestas impendeat vatis melius coniciet quam gubernator? etc.,
id. ib. 2, 5, 12:bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optumum (transl. of a Greek verse),
id. ib. 2, 5, 12; cf. conjectura, II., conjector, and conjectrix.—To throw, cast, urge, drive, hurl, put, place, etc., a person or thing with force, quickly, etc., to or towards; and conicere se, to betake, cast, or throw one's self hastily or in flight somewhere (very freq. and class. in prose and poetry).A.Lit.(α).With in:(β).tela in nostros,
Caes. B. G. 1, 26; 1, 46; Nep. Dat. 9, 5:pila in hostes,
Caes. B. G. 1, 52: aliquem in carcerem, Cic. Verr. 2, 5, 7, § 17; id. Tusc. 1, 40, 96; Suet. Caes. 17:in vincula,
Caes. B. G. 4, 27; Sall. C. 42, 3; Nep. Milt. 7 fin.; id. Paus. 3, 5; id. Pelop. 5, 1; Liv. 29, 9, 8, and id. 19, 2, 4 et saep.:in catenas,
Caes. B. G. 1, 47 fin.; Liv. 29, 21, 2:in compedes,
Suet. Vit. 12:in custodiam,
Nep. Phoc. 3, 4; Gai Inst. 1, 13; Suet. Aug. 27 al.: incolas vivos constrictosque in flammam, Auct. B. Afr. 87; cf.:te in ignem,
Plaut. Rud. 3, 4, 64:in eculeum,
Cic. Tusc. 5, 5, 13:hostem in fugam,
Caes. B. G. 4, 12:exercitum in angustias,
Curt. 5, 3, 21:navem in portum (vis tempestatis),
Cic. Inv. 2, 32, 98:serpentes vivas in vasa fictilia,
Nep. Hann. 10, 4:cultros in guttura velleris atri,
to thrust into, Ov. M. 7, 245; cf.:ferrum in guttura,
id. ib. 3, 90:se in signa manipulosque,
Caes. B. G. 6, 40:se in paludem,
Liv. 1, 12, 10:se in sacrarium,
Nep. Them. 8, 4:se in ultimam provinciam Tarsum usque,
Cic. Att. 5, 16, 4:se in fugam,
id. Cael. 26, 63; so,se in pedes,
to take to one's heels, Ter. Phorm. 1, 4, 13 (cf.: se conferre in pedes, Enn. ap. Non. p. 518, 20, and Plaut. Bacch. 3, 1, 7; and:quin, pedes, vos in curriculum conicitis?
id. Merc. 5, 2, 91):se intro,
Lucil. 28, 47; Ter. Heaut. 2, 3, 36.—With dat. (rare):(γ).alii spolia... Coniciunt igni,
Verg. A. 11, 194:huic dea unum anguem Conicit,
id. ib. 7, 347:facem juveni conjecit,
id. ib. 7, 456:conjectaque vincula collo accipit,
thrown about the neck, Ov. Tr. 4, 1, 83.—With ad:(δ).animus domicilia mutet ad alias animalium formas conjectus,
removed, transposed, Sen. Ep. 88, 29.—With acc. alone (mostly poet.):(ε).magnus decursus aquaï Fragmina coniciens silvarum arbustaque tota,
bearing down, prostrating, Lucr. 1, 284:jaculum,
Verg. A. 9, 698:tela,
Ov. M. 5, 42:cultros,
id. ib. 15, 735:thyrsos,
id. ib. 11, 28:venabula manibus,
id. ib. 12, 454:domus inflammata conjectis ignibus,
Cic. Att. 4, 3, 2:telum inbelle sine ictu,
Verg. A. 2, 544.—With inter:B.jaculum inter ilia,
Ov. M. 8, 412.—Trop., to bring, direct, turn, throw, urge, drive, force something eagerly, quickly to or towards, etc.(α).With in:(β).aliquem in morbum ex aegritudine,
Plaut. Poen. prol. 69:aliquem in laetitiam,
Ter. Heaut. 2, 3, 51:(hostes) in terrorem ac tumultum,
Liv. 34, 28, 3:in metum,
id. 39, 25, 11:in periculum,
Suet. Oth. 10:rem publicam in perturbationes,
Cic. Fam. 12, 1, 1:aliquem in nuptias,
Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. ib. 3, 5, 14;4, 1, 43: (Catilinam) ex occultis insidiis in apertum latrocinium,
Cic. Cat. 2, 1, 1:aliquem in tricas,
Plaut. Pers. 5, 2, 18; Liv. 36, 12, 4:se in saginam ad regem aliquem,
Plaut. Trin. 3, 2, 99: se mirificam in latebram, to fly to (in disputing), Cic. Div. 2, 20, 46:se in noctem,
to commit one's self to the night, travel by night, id. Mil. 19, 49: se mente ac voluntate in versum, to devote or apply one's self with zeal to the art of poetry, id. de Or. 3, 50, 194:oculos in aliquem,
id. Clu. 19, 54; id. Lael. 2, 9; Tac. H. 1, 17:orationem tam improbe in clarissimos viros,
Cic. Sest. 18, 40:tantam pecuniam in propylaea,
to throw away, squander, id. Off. 2, 17, 60; cf.:cum sestertium milies in culinam conjecisset (Apicius),
Sen. Cons. Helv. 10, 9:culpam in unum vigilem,
Liv. 5, 47, 10:crimina in tuam nimiam diligentiam,
Cic. Mur. 35, 73:maledicta in ejus vitam,
id. Planc. 12, 31: causas tenues simultatum in gregem locupletium, i. e. to cause, occasion, Auct. B. Alex. 49:crimen in quae tempora,
Liv. 3, 24, 5:omen in illam provinciam,
Cic. Verr. 2, 2, 6, § 18.—Absol.:* (γ).oculos,
Cic. de Or. 2, 55, 225:petitiones ita conjectae (the fig. taken from aiming at a thing with weapons),
id. Cat. 1, 6, 15: in disputando conjecit illam vocem Cn. Pompeius, omnes oportere senatui dicto audientes esse, threw out or let fall, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.—With sub:2.id vos sub legis superbissimae vincula conicitis,
Liv. 4, 4, 10.—Of a verbal bringing forward, etc., to urge, press, treat, adduce: rem ubi paciscuntur, in comitio aut in foro causam coiciunto, XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20: causam coicere ad te volo, Afran. ap. Non. p. 267, 32 (Com. Rel. v. 216 Rib.):3.verba inter se acrius,
id. ib. p. 267, 27 (Com. Rel. v. 309 ib.): is cum filio Cojecerat nescio quid de ratiunculā, id. ap. Suet. Vit. Ner. 11 (Com. Rel. v. 191 ib.).—To throw, place, put into, include in, etc.: eum fasciculum, quo illam (epistulam) conjeceram, Cic. Att. 2, 13, 1:ex illo libello, qui in epistulam conjectus est,
id. ib. 9, 13, 7:conjeci id (prooemium) in eum librum, quem tibi misi,
id. ib. 16, 6, 4:pluraque praeterea in eandem epistulam conjeci,
id. ib. 7, 16, 1; cf.:quod multos dies epistulam in manibus habui... ideo multa conjecta sunt aliud alio tempore,
id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23:legem in decimam tabulam,
id. Leg. 2, 25, 64; id. Caecin. 22, 63. -
11 conicio
cōnĭcĭo (also conjĭcio and cōicio; cf. Munro ad Lucr. 2, 1061; Laber. ap. Gell. 16, 7, 5), jēci, jectum, 3, v. a. (arch. temp. perf. conjexi, Plaut. Trin. 3, 2, 99) [jacio].I.To throw or bring together, to unite, = cogo, colligo.A.Lit. (very rare):B.cum semina rerum coaluerint quae, conjecta repente, etc.,
Lucr. 2, 1061; cf. id. 2, 1073 sq.:palliolum in collum,
Plaut. Ep. 2, 2, 10; id. Capt. 4, 1, 12 (cf. id. ib. 4, 2, 9:collecto pallio): sarcinas in medium,
Liv. 10, 36, 1 Weissenb. (MSS. in medio); ib. § 13; 31, 27, 7: tecta, quae conjectis celeriter stramentis erant inaedificata, Auct. B. G. 8, 5. —Trop.1.To throw together in speaking, to dispute, contend, discuss, manage judicially (ante-class.): verba inter sese, to bandy words, Afran. ap. Non. p. 267, 28;2.so without verba: noli, mea mater, me praesente cum patre, conicere,
id. ib. p. 267, 30;p. 268, 3: causam conicere hodie ad te volo (conicere, agere, Non.),
id. ib. p. 267, 32; cf. the law formula: ante meridiem causam coiciunto, Fragm. XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; and Gell. 17, 2, 10.—Like the Gr. sumballein (v. Lidd. and Scott in h. v. III. 2.), to put together logically, connect, unite; hence (causa pro effectu), to draw a conclusion from collected particulars, to conclude, infer, conjecture (not in Quint., who very freq. employed the synon. colligo):b.aliquid ex aliquā re,
Lucr. 1, 751; 2, 121; Nep. Eum. 2, 2; id. Timoth. 4, 2:annos sexaginta natus es aut plus, ut conicio,
Ter. Heaut. 1, 1, 11:quid illud mali est? nequeo satis mirari, neque conicere,
id. Eun. 3, 4, 9:cito conjeci, Lanuvii te fuisse,
Cic. Att. 14, 21, 1:de futuris,
Nep. Them. 1, 4:quam multos esse oporteret, ex ipso navigio,
Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:conicito, possisne necne, etc.,
Plaut. Cas. 1, 1, 6:tu conicito cetera, Quid ego ex hac inopiā capiam,
Ter. Phorm. 1, 3, 15.—In partic., t. t. of the lang. of augury, to prophesy, foretell, divine from omens, signs ( a dream, oracle, etc.); to interpret an omen, a dream, an oracle, etc.:II.somnium huic,
Plaut. Curc. 2, 2, 3:qui de matre suaviandā ex oraculo Apollinis tam acute arguteque conjecerit,
Cic. Brut. 14, 53:male conjecta maleque interpretata falsa sunt, etc.,
id. Div. 1, 52, 119; cf. id. ib. 2, 31, 66:num igitur quae tempestas impendeat vatis melius coniciet quam gubernator? etc.,
id. ib. 2, 5, 12:bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optumum (transl. of a Greek verse),
id. ib. 2, 5, 12; cf. conjectura, II., conjector, and conjectrix.—To throw, cast, urge, drive, hurl, put, place, etc., a person or thing with force, quickly, etc., to or towards; and conicere se, to betake, cast, or throw one's self hastily or in flight somewhere (very freq. and class. in prose and poetry).A.Lit.(α).With in:(β).tela in nostros,
Caes. B. G. 1, 26; 1, 46; Nep. Dat. 9, 5:pila in hostes,
Caes. B. G. 1, 52: aliquem in carcerem, Cic. Verr. 2, 5, 7, § 17; id. Tusc. 1, 40, 96; Suet. Caes. 17:in vincula,
Caes. B. G. 4, 27; Sall. C. 42, 3; Nep. Milt. 7 fin.; id. Paus. 3, 5; id. Pelop. 5, 1; Liv. 29, 9, 8, and id. 19, 2, 4 et saep.:in catenas,
Caes. B. G. 1, 47 fin.; Liv. 29, 21, 2:in compedes,
Suet. Vit. 12:in custodiam,
Nep. Phoc. 3, 4; Gai Inst. 1, 13; Suet. Aug. 27 al.: incolas vivos constrictosque in flammam, Auct. B. Afr. 87; cf.:te in ignem,
Plaut. Rud. 3, 4, 64:in eculeum,
Cic. Tusc. 5, 5, 13:hostem in fugam,
Caes. B. G. 4, 12:exercitum in angustias,
Curt. 5, 3, 21:navem in portum (vis tempestatis),
Cic. Inv. 2, 32, 98:serpentes vivas in vasa fictilia,
Nep. Hann. 10, 4:cultros in guttura velleris atri,
to thrust into, Ov. M. 7, 245; cf.:ferrum in guttura,
id. ib. 3, 90:se in signa manipulosque,
Caes. B. G. 6, 40:se in paludem,
Liv. 1, 12, 10:se in sacrarium,
Nep. Them. 8, 4:se in ultimam provinciam Tarsum usque,
Cic. Att. 5, 16, 4:se in fugam,
id. Cael. 26, 63; so,se in pedes,
to take to one's heels, Ter. Phorm. 1, 4, 13 (cf.: se conferre in pedes, Enn. ap. Non. p. 518, 20, and Plaut. Bacch. 3, 1, 7; and:quin, pedes, vos in curriculum conicitis?
id. Merc. 5, 2, 91):se intro,
Lucil. 28, 47; Ter. Heaut. 2, 3, 36.—With dat. (rare):(γ).alii spolia... Coniciunt igni,
Verg. A. 11, 194:huic dea unum anguem Conicit,
id. ib. 7, 347:facem juveni conjecit,
id. ib. 7, 456:conjectaque vincula collo accipit,
thrown about the neck, Ov. Tr. 4, 1, 83.—With ad:(δ).animus domicilia mutet ad alias animalium formas conjectus,
removed, transposed, Sen. Ep. 88, 29.—With acc. alone (mostly poet.):(ε).magnus decursus aquaï Fragmina coniciens silvarum arbustaque tota,
bearing down, prostrating, Lucr. 1, 284:jaculum,
Verg. A. 9, 698:tela,
Ov. M. 5, 42:cultros,
id. ib. 15, 735:thyrsos,
id. ib. 11, 28:venabula manibus,
id. ib. 12, 454:domus inflammata conjectis ignibus,
Cic. Att. 4, 3, 2:telum inbelle sine ictu,
Verg. A. 2, 544.—With inter:B.jaculum inter ilia,
Ov. M. 8, 412.—Trop., to bring, direct, turn, throw, urge, drive, force something eagerly, quickly to or towards, etc.(α).With in:(β).aliquem in morbum ex aegritudine,
Plaut. Poen. prol. 69:aliquem in laetitiam,
Ter. Heaut. 2, 3, 51:(hostes) in terrorem ac tumultum,
Liv. 34, 28, 3:in metum,
id. 39, 25, 11:in periculum,
Suet. Oth. 10:rem publicam in perturbationes,
Cic. Fam. 12, 1, 1:aliquem in nuptias,
Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. ib. 3, 5, 14;4, 1, 43: (Catilinam) ex occultis insidiis in apertum latrocinium,
Cic. Cat. 2, 1, 1:aliquem in tricas,
Plaut. Pers. 5, 2, 18; Liv. 36, 12, 4:se in saginam ad regem aliquem,
Plaut. Trin. 3, 2, 99: se mirificam in latebram, to fly to (in disputing), Cic. Div. 2, 20, 46:se in noctem,
to commit one's self to the night, travel by night, id. Mil. 19, 49: se mente ac voluntate in versum, to devote or apply one's self with zeal to the art of poetry, id. de Or. 3, 50, 194:oculos in aliquem,
id. Clu. 19, 54; id. Lael. 2, 9; Tac. H. 1, 17:orationem tam improbe in clarissimos viros,
Cic. Sest. 18, 40:tantam pecuniam in propylaea,
to throw away, squander, id. Off. 2, 17, 60; cf.:cum sestertium milies in culinam conjecisset (Apicius),
Sen. Cons. Helv. 10, 9:culpam in unum vigilem,
Liv. 5, 47, 10:crimina in tuam nimiam diligentiam,
Cic. Mur. 35, 73:maledicta in ejus vitam,
id. Planc. 12, 31: causas tenues simultatum in gregem locupletium, i. e. to cause, occasion, Auct. B. Alex. 49:crimen in quae tempora,
Liv. 3, 24, 5:omen in illam provinciam,
Cic. Verr. 2, 2, 6, § 18.—Absol.:* (γ).oculos,
Cic. de Or. 2, 55, 225:petitiones ita conjectae (the fig. taken from aiming at a thing with weapons),
id. Cat. 1, 6, 15: in disputando conjecit illam vocem Cn. Pompeius, omnes oportere senatui dicto audientes esse, threw out or let fall, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.—With sub:2.id vos sub legis superbissimae vincula conicitis,
Liv. 4, 4, 10.—Of a verbal bringing forward, etc., to urge, press, treat, adduce: rem ubi paciscuntur, in comitio aut in foro causam coiciunto, XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20: causam coicere ad te volo, Afran. ap. Non. p. 267, 32 (Com. Rel. v. 216 Rib.):3.verba inter se acrius,
id. ib. p. 267, 27 (Com. Rel. v. 309 ib.): is cum filio Cojecerat nescio quid de ratiunculā, id. ap. Suet. Vit. Ner. 11 (Com. Rel. v. 191 ib.).—To throw, place, put into, include in, etc.: eum fasciculum, quo illam (epistulam) conjeceram, Cic. Att. 2, 13, 1:ex illo libello, qui in epistulam conjectus est,
id. ib. 9, 13, 7:conjeci id (prooemium) in eum librum, quem tibi misi,
id. ib. 16, 6, 4:pluraque praeterea in eandem epistulam conjeci,
id. ib. 7, 16, 1; cf.:quod multos dies epistulam in manibus habui... ideo multa conjecta sunt aliud alio tempore,
id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23:legem in decimam tabulam,
id. Leg. 2, 25, 64; id. Caecin. 22, 63. -
12 expedio
ex-pĕdĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 (archaic fut. expedibo, Enn., Pac., Att., and Pompon. ap. Non. 505, 15 sq.; 477, 2; Plaut. Truc. 1, 2, 36), v. a. [pes], orig., to free the feet, i. e. from a snare; hence, in gen., to extricate, disengage, let loose, set free, liberate any thing entangled, involved (class.; esp. freq. in the trop. signif.; syn.: extrico, enodo, enucleo, explico, expono, interpretor, etc.).I.Lit.:B.videte, in quot se laqueos induerit, quorum ex nullo se umquam expediet,
Cic. Verr. 2, 2, 42, § 102; cf. id. ib. 43, §106: mortis laqueis caput,
Hor. C. 3, 24, 8; cf.also: vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,
id. ib. 1, 27, 24:flammam inter et hostes Expedior,
make my way through, Verg. A. 2, 633:errantem nemori,
Ov. F. 4, 669 et saep.—With inanim. and abstr. objects:aditus expediunt,
open a passage, Caes. B. G. 7, 86 fin.:sibi locum,
id. B. C. 2, 9, 6:iter fugae per invias rupes,
Liv. 38, 2, 14:agrum saxosum lectione lapidum,
Col. 2, 2, 12: capillus pectine quotidie expediendus est, disentangled, Fronto de Eloqu. init. —Transf.1.In gen., to fetch out, bring forward, procure, make ready, prepare any thing folded up, put away, etc.: funes expediunt, Sisenn. ap. Non. 297, 1:2.vela,
Ov. H. 17, 200:hominem nudari et virgas expediri jubet,
Cic. Verr. 2, 5, 62, § 161:cererem canistris,
Verg. A. 1, 702:convivia mediis tectis (famulae),
Val. Fl. 2, 341; cf.:cibaria pastoribus,
to provide, Varr. R. R. 2, 10, 6:merces suas (institor),
Ov. A. A. 1, 422: pecuniam, to procure, Cic. Fragm. ap. Non. 298, 22; Suet. Caes. 4:arma,
to hold in readiness, Caes. B. G. 7, 18 fin.; Tac. A. 2, 79; Verg. A. 4, 592:tela equosque,
Liv. 38, 25, 14:ferrum,
id. 24, 26, 10:naves,
Caes. B. C. 2, 4 fin.:vineas in occulto,
id. B. G 7, 27, 2:copias,
Tac. A. 13, 7:se celeriter (Galli equites),
Caes. B. C. 1, 51, 4:se,
Plaut. Am. 1, 1, 52; Liv. 38, 21, 2; cf.mid.: exercitum expediri ad bellum jubet,
Tac. H. 2, 99. —to send away, despatch ( poet.):3.me ex suis locis pulcre ornatum expedivit,
Plaut. Rud. 4, 2, 3: saepe disco, Saepe trans finem jaculo nobilis expedito, despatched, i. e. hurled, Hor. C. 1, 8, 12.—Absol., for expedire se, to arm one's self for battle (only in Tac.), Tac. H. 1, 10:II.multos secum expedire jubet,
id. ib. 1, 88; 2, 99.Trop., to bring out, extricate, release, free from any evil, obstacle, etc.:B.impeditum animum,
Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:sapientis est, cum stultitiā suā impeditus sit, quoquo modo possit, se expedire,
Cic. Rab. Post. 9, 24:haererem, nisi tu me expedisses,
id. Pis. 30, 74:ex servitute filium,
Plaut. Capt. 2, 3, 94; cf.:se ex turba,
Ter. Ad. 4, 4, 5:se ab omni occupatione,
Cic. Att. 3, 20, 2:aliquem omni molestiā,
id. ib. 2, 25, 2; so,se aerumnis,
Ter. Hec. 3, 1, 8:se crimine,
id. ib. 5, 1, 28:se cura,
id. Phorm. 5, 4, 4:civitatem malis obsidionalibus,
Amm. 16, 4, 3: amor Lycisci me tenet, Unde expedire non queant amicorum consilia, Hor. Epod. 11, 25: curae sagaces Expediunt (Claudiae manus) per acuta belli, bring or help through, id. C. 4, 4, 76; cf.:per quot discrimina rerum Expedior?
escape, Val. Fl. 1, 217:me multa impediverunt quae ne nunc quidem expedita sunt,
Cic. Fam. 14, 19:si vita nostra in aliquas insidias incidisset, omnis honesta ratio esset expediendae salutis,
of obtaining safety, id. Mil. 4, 10.—Transf.1.To put in order, arrange, set right:2.cum Antonio loquare velim, et rem, ut poteris, expedias,
Cic. Att. 11, 18, 2:expedire et conficere res,
id. Brut. 42, 154:rem frumentariam,
Caes. B. G. 7, 36, 1; id. B. C. 1, 54 fin.:negotia (with explicare),
Cic. Fam. 13, 26, 2; cf. id. ib. 1, 3, 1:nomina mea, per deos, expedi, exsolve,
settle, pay, id. Att. 16, 6, 3:nomen,
id. ib. 13, 29, 3:Faberianum,
id. ib. 12, 29, 2; cf. in a pun respecting a scholar unable to pay his debts: omnes solvere posse quaestiones, Unum difficile expedire nomen, Bibacul. ap. Suet. Gram. 11:quemadmodum expediam exitum hujus institutae orationis, non reperio,
settle, arrange, Cic. Fam. 3, 12, 2; cf.:expediri quae restant vix poterunt. si hoc relinqueris,
id. Rep. 1, 35, 55:consilia sua,
Tac. H. 3, 73:docte hanc fallaciam,
put into operation, Plaut. Capt. prol. 40.—Of speech, to disclose, unfold, explain, relate, narrate (mostly poet. and in post-Aug. prose;3.not in Cic., Cæs., or Quint.): qui tu misera's? mi expedi,
Plaut. Men. 4, 2, 50 (639 Ritschl): id ego aequum ac jus fecisse expedibo atque eloquar, will show, Enn. ap. Non. 505, 19;Pac., Att.,
Pompon. ib. 15 sq.:agedum, hoc mihi expedi,
Ter. Eun. 4, 4, 27:altius omnem Expediam prima repetens ab origine famam,
Verg. G. 4, 286:pauca tibi e multis... expediam dictis,
id. A. 3, 379:priusquam hujuscemodi rei initium expedio,
Sall. J. 5, 2:nunc originem, mores, et quo facinore dominationem raptum ierit, expediam,
Tac. A. 4, 1:me non tantum praevisa, sed subita expedire docuisti,
id. ib. 14, 55:ea de caede quam verissime expediam,
id. H. 4, 48:promptius expediam quot, etc.,
i. e. it will take me a shorter time to recount, Juv. 10, 220.—Reflex. of events, to develop, run their course, proceed:4.amoris arteis eloquar quem ad modum se expediant,
Plaut. Trin. 2, 1, 10; cf.:ut res vostrorum omnium bene expedire voltis,
to make favorable progress, id. Am. prol. 5 (Lorenz ad Plaut. Trin. 2, 36; but Ussing reads me expedire, benefit me).—Absol., res expedit, or impers., expedit (alicui—lit., it helps out, furthers, promotes; hence), it is serviceable, profitable, advantageous, useful, expedient (class.):A.nequiter paene expedivit prima parasitatio,
Plaut. Am. 1, 3, 23:non igitur faciat, dixerit quis, quod utile sit, quod expediat? Immo intelligat, nihil nec expedire nec utile esse, quod sit injustum,
Cic. Off. 3, 19, 76; cf.:quid intersit sua, quid expediat,
id. Agr. 2, 25, 66:ex utilitatis varietatibus, cum aliis aliud expediat, nasci discordias,
id. Rep. 1, 32; cf.:ut non idem expediret, incidere saepe,
id. Lael. 10, 33:quidquam Caesari ad diuturnitatem victoriae et dominationis,
id. Att. 7, 22, 1:non idem ipsis expedire et multitudini,
Nep. Milt. 3, 5 al. —With an inf. clause as subject:expedit bonas esse vobis,
Ter. Heaut. 2, 4, 8; cf.:omnibus bonis expedit salvam esse rem publicam,
Cic. Phil. 13, 8, 16:cui (reo) damnari expediret,
id. Verr. 2, 1, 3 fin.:cum eam (pecuniam) in praediis collocari maxime expediret,
id. Caecin. 6, 16:ubi vinci necesse est, expedit cedere,
Quint. 6, 4, 16; Hor. C. 2, 8, 9 et saep.—With subj. clause as subject after ut or ne (post-class.):expedire omnibus dicunt, ut singulae civitates suas leges habeant,
Just. 34, 1, 7 Benecke ad loc.:expedit rei publicae, ne sua re quis male utatur,
Just. Inst. 1, 8, 2:neque expedire ut ambitione aliena trahatur,
Tac. A. 3, 69.— Absol.:tu si ita expedit, velim quamprimum conscendas,
Cic. Q. Fr. 2, 2, 4:sic magis expedit,
Quint. 4, 2, 67:ut expediat causae,
id. 7, 3, 18.—Hence, ex-pĕdītus, a, um, P. a., unimpeded, unincumbered, disengaged, free, easy, ready, at hand.Of persons:B.cum ceteris quae habebat vadimonia differt, ut expeditus in Galliam proficisci posset,
Cic. Quint. 6, 23: incrmos armati, impeditos expediti interficiunt, i. e. without baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:eo circiter hominum numero XVI. milia expedita cum omni equitatu Ariovistus misit,
Caes. B. G. 1, 49, 3:legiones expeditae,
id. B. C. 1, 42, 1;so of soldiers without baggage,
id. ib. 2, 19, 2; 6, 25, 1; 1, 27 fin. et saep.—As subst.: expĕdī-tus, i, m., a soldier lightly burdened, a swiftly marching soldier:latitudo (silvae) novem dierum iter expedito patet,
Caes. B. G. 6, 25, 1:obviam fit ei Clodius expeditus in equo,
Cic. Mil. 10, 28; cf.Sagana,
tucked up, Hor. Epod. 5, 25:expedito nobis homine et parato opus est,
ready, at hand, prompt, Cic. Phil. 11, 10, 26; cf.:expeditus ad caedem,
id. Agr. 2, 30, 82:ad pronuntiandum,
id. de Or. 2, 30, 131; cf.:facilis et expeditus ad dicendum,
id. Brut. 48 fin. —Of inanim. or abstr. things, convenient, at hand:b.iis expedito loco actuaria navigia relinquit,
commodious, Caes. B. C. 1, 27; cf.:via expeditior ad honores,
Cic. Fl. 41, 104:reditum in caelum patere optimo et justissimo cuique expeditissimum,
id. Lael. 4, 13:pecunia expeditissima quae erat, tibi decreta est,
the readiest, the nearest at hand, id. Fam. 11, 24, 2; cf.rationes,
id. ib. 10, 25, 2:cena (with parca),
Plin. Ep. 3, 12, 1:expeditissimum unguentorum,
Plin. 13, 1, 2, § 8:probabili expedito, soluto, libero, nullā re implicato,
Cic. Ac. 2, 33, 105:expedita erat et perfacile currens oratio,
id. Brut. 63, 227; cf.:expedita ac profluens dicendi celeritas,
id. ib. 61, 220:inops ad ornandum, sed ad inveniendum expedita Hermagorae disciplina,
id. ib. 76, 263:prope jam expeditam Caesaris victoriam interpellaverunt,
achieved, Caes. B. C. 3, 70 fin. —In the neutr. absol.: in expedito esse, habere, etc., to be or have in readiness or at hand:quaedam sunt quidem in animo, sed parum prompta: quae incipiunt in expedito esse, quum dicta sunt,
Sen. Ep. 94 med.; cf.:promptum hoc et in expedito positum,
Quint. 10, 7, 24:in expedito haberent integras copias ad opem ferendam,
ready for action, Liv. 36, 16, 10.—Hence, adv.: ex-pĕdīte, without impediment, without difficulty, readily, promptly, quickly:in iis rebus celeriter expediteque percipiendis, quae, etc.,
Cic. Fin. 5, 12 fin.:expedite explicans quod proposuerat,
id. Brut. 67, 237:fabulatu's,
Plaut. Men. 1, 2, 63:loqui,
Suet. Aug. 89.— Comp.:non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,
Cic. Inv 2, 23, 69:navigare,
id. Att. 6, 8, 4:fit putatio,
Col. Arb. 11, 1.— Sup.:ex quo te, quocumque opus erit, facillime et expeditissime conferas,
Cic. Fam. 6, 20, 2. -
13 curro
curro, cŭcurri (old form cĕcurri, acc. to Gell. 7, 9, 14: curri, Varr. Imp. ap. Front. Ep. 2 Mai; Tert. Fug. in Pers. 12; Arn. 4, 4), cursum, 3, v. n. [kindr. with celer, coruscus], to run, to move quickly (on foot, on a horse, ship, etc.), to hasten, fly (very freq. in every period and species of composition).I.Lit.A.Of living beings:(β).si ingrederis curre, si curris advola,
Cic. Att. 2, 23, 3:propere,
Ter. Ad. 3, 2, 56:per vias,
Plaut. Poen. 3, 1, 24:per totum conclave pavidi,
Hor. S. 2, 6, 113:circum loculos,
id. ib. 2, 3, 147:subsidio,
Cic. Att. 12, 3, 2; Prop. 2 (3), 26, 17 al.:in nostros toros,
id. 3, 20 (4, 19), 10 et saep.:ad villam praecipitanter,
Lucr. 3, 1063:per omne mare nautae,
Hor. S. 1, 1, 30:trans mare,
id. Ep. 1, 11, 27:extremos ad Indos mercator,
id. ib. 1, 1, 45; cf.:injecto ter pulvere curras (nauta),
id. C. 1, 28, 36 al.:sed neque currentem se nec cognoscit euntem,
his former strength, Verg. A. 12, 903:ad vocem praeceps amensque cucurri,
Ov. M. 7, 844.—With acc. of distance:uno die MCCCV. stadia,
Plin. 7, 20, 20, § 84; cf.in a figure: eosdem cursus,
Cic. Agr. 2, 17, 44; cf. b infra.— Poet., of flight:medio ut limite curras, Icare, moneo,
Ov. M. 8, 203.—With inf.:quis illam (dextram) osculari non curreret?
Val. Max. 5, 1, ext. 1.— Impers.:ad me curritur,
Ter. Heaut. prol. 44:curritur ad praetorium,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:quo curratur celeriter,
Plaut. Poen. 3, 1, 30 al. —Rarely with the homogeneous objects iter, stadium, campus, etc.:b.qui stadium currit,
who runs a race, Cic. Off. 3, 10, 42:currimus aequor,
Verg. A. 3, 191; 5, 235 (cf. id. ib. 5, 862).—Hence pass.: unde et campus curritur et mare navigatur, Auct. ap. Quint. 1, 4, 28.—Prov.: currentem incitare or instigare, etc., to spur a willing horse, i. e. to urge one who needs no urging, Cic. Phil. 3, 8, 19; id. Fam. 15, 15, 3; id. ad Q. Fr. 1, 1, 16, § 45:B.facilius est currentem, ut aiunt, incitare quam commovere languentem,
id. de Or. 2, 44, 186; Plin. Ep. 3, 7, 15; cf.ellipt.: quod me hortaris... currentem tu quidem,
Cic. Att. 13, 45, 2; so,currentem hortari,
id. ib. 5, 9, 1;6, 7, 1: currenti calcaria addere,
Plin. Ep. 1, 8, 1:asellum currere doceas,
i. e. you labor to no purpose, Hor. S. 1, 1, 91:per flammam,
to go through fire, Cic. Tusc. 2, 26, 62.—Transf., of inanimate objects (mostly poet.):II.sol currens,
Lucr. 5, 682;of liquids: amnes in aequora currunt,
Verg. A. 12, 524; id. ib. 1, 607; Ov. M. 8, 597;Auct. B. Hisp. 29 al.: currente rotā,
Hor. C. 3, 10, 10; id. A. P. 22; Ov. P. 4, 9, 10:quam (chlamydem) circum Purpura cucurrit,
Verg. A. 5, 250; cf. Stat. Th. 2, 98:rubor per ora,
Verg. A. 12, 66 et saep.:linea per medium,
Plin. 18, 34, 77, § 331:limes per agrum,
id. 18, 33, 76, § 326; 2, 108, 112, §§243 and 245: vox currit conchato parietum spatio,
id. 11, 51, 112, § 270:varius per ora cucurrit Ausonidum turbata fremor,
Verg. A. 11, 296:carmina dulci modulatione currentia,
Lact. 5, 1, 10;of the eyes: oculi currentes, huc illucque directi et furiose respicientes,
Cassiod. Hist. Eccl. 7, 2, p. 281 Garet.—Trop.:B.non quo multa parum communis littera currat,
not but that they have many letters in common, Lucr. 2, 692:proclivi currit oratio, venit ad extremum, haeret in salebrā,
runs, Cic. Fin. 5, 28, 84:historia currere debet ac ferri,
Quint. 9, 4, 18:cum debeant sublimia ingredi, acria currere,
id. 9, 4, 139:numeri,
id. 9, 4, 31; cf.rhythmi,
id. 9, 4, 50:versus incomposito pede,
Hor. S. 1, 10, 1:sententia,
id. ib. 1, 10, 9:currit ferox Aetas,
flies away, passes, id. C. 2, 5, 13.—With acc., to run, traverse (cf. I. b. supra):eosdem cursus currere,
to adopt the same policy, Cic. Agr. 2, 17, 44:talia saecla, suis dixerunt, currite, fusis Concordes Parcae,
Verg. E. 4, 46 (al. regard saecla as voc.; al. take currite as transitive, produce such ages, cause them to be such, as ye run; cf. Forbig ad loc.).
См. также в других словарях:
take to your heels — take to (your) heels to run away quickly. As soon as they saw the soldiers coming, they took to their heels … New idioms dictionary
take to heels — take to (your) heels to run away quickly. As soon as they saw the soldiers coming, they took to their heels … New idioms dictionary
take — take1 W1S1 [teık] v past tense took [tuk] past participle taken [ˈteıkən] ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(action)¦ 2¦(move)¦ 3¦(remove)¦ 4¦(time/money/effort etc)¦ 5¦(accept)¦ 6¦(hold something)¦ 7¦(travel)¦ 8 … Dictionary of contemporary English
take flight — verb run away quickly He threw down his gun and fled • Syn: ↑flee, ↑fly • Derivationally related forms: ↑flight (for: ↑flee), ↑fleer ( … Useful english dictionary
take — [tāk] vt. took, taken, taking [ME taken < OE tacan < ON taka < ? IE base * dēg , to lay hold of] I to get possession of by force or skill; seize, grasp, catch, capture, win, etc. 1. to get by conquering; capture; seize 2. to trap, snare … English World dictionary
take off — {v. phr.} 1a. To leave fast; depart suddenly; run away. * /The dog took off after a rabbit./ Compare: LIGHT OUT. 1b. {informal} To go away; leave. * /The six boys got into the car and took off for the drug store./ 2. To leave on a flight, begin… … Dictionary of American idioms
take off — {v. phr.} 1a. To leave fast; depart suddenly; run away. * /The dog took off after a rabbit./ Compare: LIGHT OUT. 1b. {informal} To go away; leave. * /The six boys got into the car and took off for the drug store./ 2. To leave on a flight, begin… … Dictionary of American idioms
whisk away — verb take away quickly and suddenly (Freq. 1) • Syn: ↑whisk off • Hypernyms: ↑take away, ↑bear off, ↑bear away, ↑carry away, ↑carry off … Useful english dictionary
take a powder — verb disappear without notifying anyone (idiom) • Syn: ↑skip town • Hypernyms: ↑disappear, ↑vanish, ↑go away • Verb Frames: Somebody s * … Useful english dictionary
take off — 1)(clothes) remove clothes etc. Please take off your shoes before you enter our house. 2)(time) be absent from work He was sick and had to take off a week from work. 3) depart suddenly or quickly, run away We decided to take off right after the… … Idioms and examples
Take a Deep Breath (film) — Diši duboko/ Take a Deep Breath DVD cover Directed by Dragan Marinković Produced by Dragan Marinković … Wikipedia